Tangowille

Het tangolied in muziek, tekst en dans

Sexteto Milonguero – Dichas que vivi

Mei 2014. Het jubileum van Milonga Lugo in München wordt gevierd met een optreden van het Argentijnse Sexteto Milonguero. In deze opname spelen ze de wals Dichas que viví. Sexteto Milonguero wordt geleid door zanger Javier Di Ciriaco en is een echte festivalband die al zeventien jaar bestaat. Voor een uitvoerige geschiedenis van dit sextet, zie; https://you-tango.com/en/15-years-of-tango-dancing-with-the-sexteto-milonguero-a-look-back/

Nummer 

Dichas que viví

Geluk dat ik heb beleefd en dat niet zal terugkeren, aangename genoegens die mijn ogen in stilte zullen bewenen.

Dichas que viví is een veel gedraaide wals. Dicha betekent geluk, plezier, fortuin of genoegen. De titel slaat op het geluk dat de tekstdichter beleefd heeft. Met de nadruk op de voltooid verleden tijd, want in de tekst is dat geluk is over, voorbij en zal niet terugkeren. Heel eventje beleeft de dichter dat geluk opnieuw, In de noten van deze wals. Een ode aan een voorbij liefde, dus, met het bijbehorende verdriet.

Deze swingende, voorstuwende wals werd op 13 juli 1939 opgenomen door het orkest van Rodolfo Biagi — het énige orkest uit de vorige eeuw dat dit nummer heeft opgenomen. Hetzelfde geldt voor José en Luis Lupi (gebroeders?), die respectievelijk componist en tekstschrijver van deze wals zijn. Dichas que viví is de enige tango waaraan ze hebben bijgedragen, althans volgens tango.info.

Volledige vertaling
Nummer 

Carlitos Espinoza y Majo Martirena – Dichas que vivi

Oktober 2019, Lo de Laura Tangoball in het Künstlerhaus am Lembachplatz te München. Carlitos Espinoza en Majo Martirena interpreteren de wals “Dichas que viví”. Prachtig gedanst, heel muzikaal en creatief: mooi rondgedraaid en prachtig de accenten in de muziek gedanst, met een interessante variant om de 1-2-3-1 aan het eind van de laatste zin van een muziekdeel te dansen. De muziek die klinkt is van het orkest van Rodolfo Biagi. De zang is van Andres Falgas.

Nummer 

Niebla del Riachuelo – Gustavo Colina y Israel Colina

Niebla del Rianchuelo is een beroemde tango uit 1937 van tekstdichter Enrique Cadícamo en componist Juan Carlos Cobián (samen ook bekend van bijvoorbeeld de tango Nostalgias). In deze video uit 2018 wordt dit nummer uitgevoerd in het ritme van de Venezuelaanse new wave, de onde nuevo door de gebroeders Colina. De stem is van Israël Colina, de gitaar van Gustavo Colina.

Nummer 

Niebla del Riachuelo

Grimmige begraafplaats van schepen die bij het sterven er desondanks van dromen dat ze nog het zeegat zullen kiezen…

Niebla is Spaans voor “nevel” en Niebla de Riachuelo is de nevel boven de Riachuelo, een riviertje in het zuiden van Buenos Aires dat uitkomt in La Boca, de haven van die stad. Volgens de tekst van deze tango liggen daar tal van scheepswrakken te wachten op hun levenseinde. De tekstdichter wandelt langs de kade en vergelijkt de scheepswrakken met zijn gestrande liefde. Ook hij is een wrak dat zich vasthoudt aan zijn herinnering. Hij droomt ervan de stem van zijn geliefde te horen, de stem die eens zei; “Tot ziens”. Net als de bootrompen droomt de dichter ervan nog een keer uit te varen, maar hij beseft ook de onmogelijkheid ervan. HIj is zonder bestemming of hoop, als een scheepje in een fles in een shabby havenrestaurant.

De tango Niebla del Riachuelo speelt een rol in de film La fuga uit 1937, met zangeres Tita Merello in een van de hoofdrollen. In de film wordt Daniel, een rokkenjager en smokkelaar, achtervolgd door een politieagent. Bij zijn ontsnapping wordt hij geholpen door de berichten die zijn geliefde hem in code doorgeeft via de tango’s die zij in een radioprogramma zingt. Om zichzelf te verbergen doet hij zich voor als leraar in een klein stadje in Entre Ríos. Tegen de tijd dat de politie dit ontdekt, is hij al een heel nieuw leven begonnen. Zie deze scene uit de film, waarin actrice/zangeres Tita Merello Niebla del Riachuelo zingt. Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/La_fuga_(pel%C3%ADcula_de_1937)

Volledige vertaling
Nummer 

Javier Rodriguez y Andrea Missé – Niebla del Riachuelo

Oktober 2011, we zijn bij de Farewell Milonga van het Sydney Tango Salon Festival. De maestros Javier Rodriguez en Andrea Missé interpreteren de prachtige tango Niebla del Riachuelo. Prachtig danspaar, prachtig gedanst. De muziek die speelt is van het orkest van Osvaldo Fresedo, de zang van Roberto Ray.

Nummer 

Mate brouwen

Chris Zaal, Mate brouwen, olieverf op doek, 50 x 50 cm (prijs op aanvraag)

Dit schilderij verbeeldt de foxtrot Cebando mate uit 1969. Mate is de bittere, caffeïne-houdende thee uit Zuid-Amerika. In het eerste refrein van de tekst is er sprake van een zonloze ochtend, een kreunende, piepende stem, een onopgemaakt bed. Bij grondige lezing lijkt het gekreun afkomstig te zijn van een geliefde die nog ligt te slapen. De hoofdpersoon is vol liefde, “brouwt mate met vuur in het hart, de bloemen strelend die in de kamer staan”. Ondertussen wordt de omringende stad wakker, de hoofdpersoon moet aan het werk, maar “de mate wordt gebrouwen met liefde, er is vuur in het hart en de primula’s van de geliefde worden gestreeld”.

Meer over dit schilderij
Nummer 

Garúa – Roberto “El Polaco” Goyeneche

Deze opname komt uit de film El derecho a la felicidad (“Het recht op de vrijheid”) van regisseur Carlos Rinaldi uit 1968. De film gaat over drie dochters uit een volwassen huwelijk en hun problemen met hun respectievelijke vriendjes. In deze scene interpreteert een nog jonge Roberto “El Polaco” Goyeneche de tango “Garúa” van Troilo en Cadícamo. In de beelden zien we verder Ernesto Baffa op bandoneón. Niet zichtbaar, maar wel aanwezig in de muzikale begeleiding van El Polaco zijn gitarist Ubaldo De Lío en contrabassist Omar Murtagh.

Nummer 

Garúa

Zelfs de lucht begint te huilen.

In de tekst van de tango Garúa regent het; Garúa is Spaans voor motregen. Het motregent buiten op straat en binnen ook, binnen in het hart van de tekstdichter. Gebroken is hij, diepverdrietig. De oorzaak: liefdesverdriet. De dichter wil de herinnering aan zijn geliefde het liefst afscheuren, wegsmijten, vergeten, maar dat lukt niet. Het tweede couplet is een tweespraak tussen het hart van de dichter en de motregen. Zijn hart is gebroken, sleept zich voort op de stoep en de gefnuikte liefde heeft een wolkbreuk van kille, koude miezerregen veroorzaakt. Zelfs de lucht begint te huilen en hij, hij lijkt wel een geest, nog steeds op zoek naar haar.

Aníbal Troilo was 29 jaar oud en had, met wisselende tekstdichters, al negen van zijn eigen composities opgenomen, toen hij met zijn orkest de hoofdattractie was van het Tibidabo-cabaret gelegen aan de Corrientes-straat 1244 tussen avenidas Libertad en Talcahuano. Op een avond, tijdens een pauze van het orkest, liet Troilo de in het publiek aanwezige tekstdichter Enrique Cadícamo naar hem toekomen en vroeg hem om naar een tango te luisteren die hij had gecomponeerd, om te zien of hij er tekst aan kon toevoegen. Ze gingen naar de zolder waar de muzikanten zich omkleedden en met bandoneon en geneurie liet hij de melodie horen. Cadícamo noteerde de muziek en toen hij bij zonsopgang naar huis liep, viel er een lichte motregen en op dat moment viel hem de openingszin van de tekst in: “Garúa.. Alleen en verdrietig op het trottoir”. Hij werkte aan de tekst toen hij thuiskwam, sliep, ging verder toen hij opstond, hielp zichzelf met een kleine piano die hij thuis had en keerde die avond met de tekst terug naar Tibidabo. Toen ze weer op zolder met Troilo repeteerden, hoefden ze alleen een wijziging aan te brengen in de laatste acht maten van het tweede deel om de muziek aan de tekst aan te passen. Twee dagen later was Troilo al aan het repeteren met zanger Francisco Fiorentino; het duurde even maar uiteindelijk vonden orkest en zanger een versie die hen tevreden stelde.

Troilo’s orkest nam het nummer op op 4 augustus 1943 met de stem van Fiorentino voor RCA Victor. Twee dagen later nam Pedro Laurenz het op met de stem van Alberto Podestá voor Odeon. Op 6 september nam Mercedes Simone het op voor Victor en op 27 september deed Tania het voor Odeón. Alberto Gómez nam het op in Cuba en Hugo del Carril zong het in de film Los dos rivals (1944). Op 9 januari 1962 nam Troilo Garúa opnieuw op, dit keer met de zang van Roberto Goyeneche en met een andere, meer melodieuze versie. Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Gar%C3%BAa_(tango)

Volledige vertaling
Nummer 

Monica Maria Fumagalli y Yatma Diallo – Garua

Ferrara, Italië, 2014. milonga Poker di donne, 2014. Monica Maria Fumagalli en Yatma Diallo interpreteren de tango Garúa van Troilo en Cadícamo. Heel milonguero en prachtig gedanst, alleen jammer van die meneer die erdoorheen fluit. Het commentaar op Youtube schrijft: “This is how tango should be danced to release emotions and intimacy”. De muziek die speelt is van het orkest van Pedro Laurenz, de stem is van Alberto Podestá.

Nummer 

Roulotte Tango – Milonga del 83

Juli 2014, het 19e Festival de Tango Argentin, Prayssac, France. Het Roulotte Tango-orkest van Julien Blondel (met hoedje achter de piano) speelt de Milonga del ochenta y tres. Energiek en enhousiast gespeeld. De bandoneonista van het orkest verzorgt de zang. Het orkest (een collectief) heeft een indrukwekkende speellijst, zie: https://www.roulottetango.com

Nummer 

Milonga del ochenta y tres

Oh, inheemse milonga, jij bent de beste! En de groten en de kleintjes bewonderen je als lied zonder gelijke.

Deze milonga draagt de titel Milonga del ochenta y tres,”Milonga uit 83″. Waarschijnlijk wordt hier het jaar 1883 bedoeld. De tekst is bezingt de glorie en de roem van de milonga als muziekgenre: deze muziek is nobel en trouw, vervult een plicht voor de cultuur, voor eigen land. De muziek heeft het ideale ritme en is de beste aller genres, van noord tot zuid.

Veel milonga’s verwijzen naar de eigen herkomst: ofwel naar de Argentijnse geschiedenis, ofwel naar de muzikale herkomt: de milonga campera, de plattelandsmilonga van de gaucho’s. Het “83” uit de titel moet haast wel slaan op het jaar 1883. In 1883 wordt “La Capital Federal” geboren, een belangrijke ontwikkeling in de geschiedenis van Argentinië. De federalisering van Buenos Aires markeerde de oplossing van het al lang bestaande conflict tussen de nationale regering en de provincie Buenos Aires. De stad werd de federale hoofdstad en versterkte haar rol als politiek en cultureel centrum van Argentinië. Met dank aan Carlos Alberti/Open AI.

Volledige vertaling
Nummer