Het tangolied in muziek, tekst en dans
Veel tangowalsjes zijn gemaakt voor twee stemmen. Deze droogkomische uitvoering van Pobre Flor is van Los Urano: Victor Rubén Urano en (denk ik zo) papá Urano. Op Youtube heeft Victor Rubén een Youtube-kanaal. Daar is behalve veel huisvlijt ook te zien dat ze af en toe samen optreden, onder andere op televisie. De laatste opname samen met zijn vader is uit 2018. Ik hoop maar dat het hem goed gaat.
In deze muziekfilm speelt Orquesta Romantica Milonguera de tango Invierno. De locatie is La Aduana, het imposante 19e-eeuwse douanekantoor van Buenos Aires. Niet alleen de locatie is bijzonder, de jurk die zangeres Marisol Martinez draagt is het ook: het is een originele jurk van Eva Peron. Alleen wat die hofnar in het filmpje doet, is mij niet zo duidelijk; het filmdrama lijkt niet zoveel met de tekst van de tango van doen te hebben.
Het havenkantoor La Aduana ligt in de Montserrat-wijk van Buenos Aires, recht tegenover de havenwijk Puerto Madero. Deze havenwijk is de meest oostelijk gelegen wijk van Buenos Aires en moest dienst doen als haven van de Argentijnse hoofdstad. Echter, vanwege de geringe diepte van de Rio de la Plata was het voor grote vrachtschepen niet mogelijk om de haven van Buenos Aires te bereiken. Aan het eind van de 19e eeuw kreeg zakenman Madero de opdracht om er voor te zorgen dat de grote vrachtschepen de haven van Buenos Aires konden bereiken. Vanwege de trage ontwikkeling van de nieuwe haven en de groei van de vrachtschepen was de haven direct bij oplevering alweer ongeschikt. Luis Huergo kreeg daarop de opdracht om alsnog een toegankelijke haven te ontwerpen en dat lukte, de haven van Puerto Madero is nog steeds in gebruik. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw heeft de wijk een grootschalige ontwikkeling doorgemaakt, met moderne bruggen en nieuwe, hippe architectuur (o.a. Calatrava). Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Puerto_Madero
Prachtig zwoele uitvoering van Poema door Orquesta Romantica Milonguera, een leuk en hip retro-orkest uit Buenos Aires (door Corona-omstandigheden tijdelijk werkeloos). Aan zangeres Marisol Martinez moest ik aanvankelijk erg wennen, maar ik begin haar steeds beter te vinden. Haar lijzige stem en optreden zijn toch geheel authentiek. En hoe gelikt ook, het sfeertje is erg aansprekend: een soort Martini-reclame, maar dan met tango-smaak. Klik hier voor hun Youtube-kanaal, met ook een aantal bontgekleurde Corona-takes.
We schrijven 24 juni 2020. Wereldwijd heerst het corona-virus, al zaten we toen in Nederland precies tussen de eerste en tweede golf in. De FCE Band is een muziekband van de Economische Faculteit van de Universidad Nacional van Colombia. In deze corona-opname spelen ze ieder van zijn/haar eigen huis de slowfox “La colegiala”. Mooi gedaan en een leuk filmpje.
Wát een heerlijk anarchistisch zootje dat hier improvisereert op Tabaco. Dit is een voor mij onverwacht treffen van zangeres Katy Campos en (rechtsonder in beeld) gitarist/zanger Juan Villarreal, twee van mijn favoriete muzikanten. De ‘Catweazle’ op de bandoneon is Rodolfo Jorquera, een vaste partner in crime van Katy Campos. De gitarist naast Katy is Patricio Noé Crom, een vaste begeleider van Juan Villarreal. Ik dacht dat Katy Campos uit Santiago de Chili kwam en Juan Villarreal uit Buenos Aires, dus ik snap niet hoe en waar deze muzikanten elkaar getroffen hebben. Het filmpje is van een Chileens cultureel productiebureau, dus zal het wel in Chili wezen.
Deze video is een cantante uitvoering van Fumando espero (ode aan de sigaret), gezongen door Diana López, in het programma Voces del tango in het Latea Theater, New York, 2015. Mooi en expressief uitgevoerd, zonder de clichés die bij dit nummer op de loer liggen. Want die zijn er genoeg, als je zingt dat het inademen van de (sigaret)rook van je liefdespartner ultrasensueel en opwindend is.
Isaac en Nora zijn een getalenteerde broer en zus uit Quimper, Frankrijk. Oorspronkelijk zijn ze afkomstig uit Seoul, Zuid-Korea. Isaac (13 jaar) speelt trompet en drums. Nora (9 jaar) zingt veelal in het Spaans (met naar het schijnt een grappig accent). Ze bespeelt ook de accordeon, de ukelele en de electrische gitaar. Hun vader Nicolas begeleidt hen op gitaar, moeder Catherine filmt. Op Youtube hebben ze een kanaal dat veel bezoekers trekt, net als hun Facebook-pagina. Ze hebben al een eerste album uitgebracht: “Jazz (& Love) Studies“. Hun repertoire is voornamelijk gebaseerd op jazzstandards, maar ze spelen ook andere soorten muziek. Hier spelen ze de tango Que nadie sepa mi sufrir, met een uitstapje naar de Franse versie La foule.
Tango Spleen Orquesta is een tango-orkest afkomstig uit Noord-Italië, opgericht door de Argentijnse pianist Mariano Speranza die tevens zanger én artistiek leider is. Het orkest is actief sinds 2010, heeft drie of vier albums uitgebracht en treedt op in Italië, Europa, Azië en Zuid-Amerika. Hier spelen ze het suikerzoete Todo es amor. De 1958-uitvoering van Salamanca wordt gekarakteriseerd door de hoge vioolsnaren. Hier zijn die vervangen door een cello: prachtig!
Ook prachtig is de artististieke geloofsbelijdenis van het orkest (zie hun website): “Spleen is melancholisch. Het is de heimwee naar het land van herkomst, naar genegenheid en tradities die van een afstand ontstaan. Spleen is verdriet en het kunnen herkennen. Het is het gevoel dat er iets ontbreekt… Spleen is geen waanzin, het is bewustzijn… En het is ook de kracht die, vanuit het overweldigende gevoel van leegte, de authenticiteit van de expressieve impuls bezielt. Spleen is het uitgangspunt en het is ook de zetel van de fundamentele prikkel waaruit de behoefte om te creëren ontstaat.“
Elvis is teruggekeerd op aarde en hij heet Martín Piñol. Wat een stem. Een stem die klinkt als een klok en één die veel lijkt op de stem van Armando Guerrico, zanger in het orkest van Fulvio Salamanca. Hier zingt El Galán del Tango (galán komt van het Franse galant) de tango Bomboncito, begeleid door het Orquesta Tipica 2×4 uit Rosario, Argentinië. Mooi gespeeld, mooie violen. Dit orkest is niet zo hip als het Orquesta Romantica Milonguera en misschien ook niet zo dansbaar (het tempo is een beetje traag), maar ze spelen prachtig en tegen deze Martin Piñol kan niemand op.
Jorge Vidal zingt de milonga “El Llorón” in Arturo Mom’s film “El Tango en París” uit 1956. De film gaat over een tangozanger die naar Parijs reist op zoek naar succes. Jorge Vidal was daadwerkelijk een tangozanger; in 1949 en 1950 zong hij bij het orkest van Osvaldo Pugliese (o.a. Puente Alsina, Vieja Recova en Porque canto el tango). In de salon zou je hem een doodenkele keer kunnen horen, maar de nummers met Morán, Chanel en Maciel zijn veel bekender, naast natuurlijk de vele instrumentale nummers van het orkest van “San Pugliese”.
Augustus 2019, Concertgebouw, Amsterdam. El Muro Tango geeft samen met zanger Juan Villarreal een optreden. Hier spelen ze Recién, van Pugliese en Manzi. Prachtig gespeeld en gezongen. Juan Villareal is mijn held, waarom was ik hier niet bij? Het concert was onderdeel van BankGiro Loterij Summer Concerts Festival. De muzikanten zijn: Karl Espegard – viool, Juan Pablo de Lucca – piano, Kaspar Uljas – bandoneon, Benjamín Groisman – bas, Juan Villarreal – zang.
Picture this: een oude vrijster zit in haar vrijgezellenflat driehoog achter boven haar beduimelde driestuiverroman te wenen over de prins op het witte paard die nooit kwam. Dit drama wordt prachtig bezongen door Silvina Hirsiger met gitaar-begeleiding van Pablo Guzmán. Wát een mooie uitvoering: je zou bijna denken dat de zangeres de oude vrijster is. Gelukkig voor haar is er die leuke gitarist en dat Corona-kitten. Silvina Hirsiger Grajovach (dus geen vrijster) is een zangeres uit Mar del Plata, met een eigen, bescheiden Youtube-kanaal. Pablo Guzmán is gitarist uit hetzelfde Mar del Plata. Met dank aan DJ Mariposita voor het tippen en inleiden van deze prachtige uitvoering.
Carlos Gardel zingt in wat mogelijk de eerste videoclip is uit de geschiedenis van de mensheid. Deze scene komt uit de korte muziekfilm Rosas de otoño (1931), Gardel zingt het gelijknamige lied. De dialoog aan het begin is te vinden op de Spaantalige Wikipedia-site van de film. De man die Gardel aanspreekt is de fameuze orkestleider Francisco Canaro.
Canaro: Hallo Carlos, hoe gaat het?
Gardel: Zoals altijd, vriend, gaan we door met het verdedigen van onze taal, onze gebruiken en onze liederen met behulp van de Argentijnse geluidsfilm.
C: Van mijn kant zal ik je met mijn orkest begeleiden en ik zal het onmogelijke doen zodat onze liederen blijven zegevieren over de hele wereld.
G: Oké, kameraad, pakken we de strijd op?
C: Laten we beginnen, laat de bel rinkelen.
G: Ok, aan de slag!
PS. De dialoog bevat nogal wat moeilijk te vertalen idioom. Aan het eind zegt Gardel: Listo el pollo, nomás! Letterlijk betekent dat “Geen gemaar, de kip is klaar.”
De opname is lekker knullig, maar het is mooi gezongen en gespeeld, deze uitvoering van de tango Después. Het duo heet TodosInvento. Stem: Damian Olivera, gitaar: Diego Granada. De heren komen uit Buenos Aires. Op Youtube zijn nog een aantal andere opnamen te vinden, allemaal uit 2015 of 2016. Via Facebook kun je vrienden worden: “todosinvento”.
Het is 2017. We zijn in de Espazio La Gargola te Santiago, de hoofdstad van Chili. Natacha Traiman zingt Trenzas. Mooi legato gezongen, lyrisch. Het drama van het lied is voelbaar. De gitaristen zijn Jaime Molina en Federico Wolf. Natacha Traiman is van oorsprong Uruguayaans, en is behalve zangeres ook organisator van de (buiten coronatijd) populaire Milonga Callejera (buitenmilonga) in Santiago de Chili. Zie ook dit buitenoptreden van dit drietal met hetzelfde lied bij de genoemde buitenmilonga.
Mooie, fijngevoelige uitvoering van Milonga Sentimental: zuiver gezongen, clean gespeeld, cool fimpje. Over het bandje ‘La Truca’ is bijna niets te vinden. Op Youtube staan ze met nog één ander nummer, Baldosa Floja. Ze komen uit San Luis, een plaats met 150.000 inwoners in het binnenland van Argentinë,