Dit schilderij verbeeldt de tango El bulín de la calle Ayacucho, een nostalgische tango vol met jeugdherinneringen. Een bulín is een optrekje ter grootte van een kamer dat eermaals in Buenos Aires door jongelui werd gebruikt als hangplek, als verzamelplek voor vrienden, waar gegeten werd en geslapen, gegokt en gedobbeld, waar mate (een bittere thee) werd gedronken en waar muziek werd gemaakt. De tekstdichter denkt er met nostalgie aan terug. Maar wat was, is niet meer: er was een vriendinnetje dat verdween. De dichter blijft bitter en teleurgesteld achter en komt zijn bed niet meer uit.
Mijn tangoschilderijen verbeelden stuk voor stuk één specifiek tangonummer: een tango, een wals of een milonga. Het zijn didactische schilderijen: het schilderij verbeeldt de inhoud van de tangotekst. Herkenbare liedelementen (een schamele kamer, een buurt, een tuin, balkon, rozen, maan, et cetera) zijn zodanig omgezet in beeldelementen, dat ze gezamenlijk de strekking van het lied weergeven: een afscheid, de herinnering aan een liefde, de liefdessmart van een gebroken hart, de melancholie van een sterrennacht. De vertaling van tekst naar beeld is uiterst subjectief, de schilder laat hier zijn verbeelding de vrije loop.
In elk schilderij komen tangodansers voor, veelal in de voorgrond. Soms komen die dansers in de tekst voor, vaak ook niet. Die dansers suggeren hoe je als danser de muziek kunt ervaren als je ook de inhoud van de tekst kent. “Dansend in het schilderij” ervaar je aan de hand van het verhaal niet alleen de muziek, maar ook de inhoud van de tango, zoals dat ook in de salon kan zijn. De afgebeelde dansers zijn niet willekeurig gekozen. Elk schilderij verbeeldt een tangonummer dat ook voorkomt op deze website. Iedere tango wordt daar geïllustreerd met tekst, muziek en dans. De afgebeelde dansers komen dan uit dát dansje. De dansers in dit schilderij zijn Andrea Missé en Javier Rodriguez.