De wals Paisaje gaat over een herfstlandschap (“herfstschap”) dat aan de muur hangt, hier verbeeld als schilderij in een schilderij. Op het herfstdoek veel schaduw, nevel, wolken en mist, bomen in de aprilregen (in Argentinië zijn de seizoenen omgekeerd). Dit recent aangeschafte schilderij heeft de dichter opgehangen tegenover de plek waar het portret van zijn voormalig geliefde hing. In het herfstlandschap herkent de dichter het beeld van de voorbije liefde: hun beider levens ziet hij als donkere, treurige landschappen zonder licht, zonder hoop.
Toelichting. Mijn tangoschilderijen verbeelden stuk voor stuk één specifiek tangonummer. In dit geval betreft het de tekst van de tangowals Paisage. Herkenbare liedelementen geven gezamenlijk de strekking van het lied weer. Hier is dat het schilderij in het schilderij, een somber herfstlandschap dat de tekstdichter heeft gekocht en dat hem herinnert aan een voorbije liefde. De vertaling van tekst naar beeld is uiterst subjectief, de schilder laat hier zijn verbeelding de vrije loop.
In elk schilderij komen tangodansers voor, hier is dat in de voorgrond. Die dansers suggeren hoe je als danser de muziek kunt ervaren als je ook de inhoud van de tekst kent. “Dansend in het schilderij” ervaar je aan de hand van het verhaal niet alleen de muziek, maar ook een beetje van de inhoud van de tango. De afgebeelde dansers zijn niet willekeurig gekozen. Elk schilderij verbeeldt een tangonummer dat voorkomt op deze website. Iedere tango wordt daar geïllustreerd met tekst, muziek en dans. De afgebeelde dansers komen dan uit dát dansje. Hier zijn dat Yailet Suarez en Julio Alvarez.