Het hier afgebeelde schilderij verbeeldt de tango Yo te bendigo. De tekst van dit lied speelt in een non-descripte arrabal, een buitenwijk in Buenos Aires. Het wordt licht, een haan kraait, in de verte blaft een hond, een flikkerende lantaarn dooft zijn licht. Dan klinkt een gitaar. De snaren vertolken hartgrondig liefdesverdriet. De ochtendstond is echter geen moment voor wrokkige gevoelens. De gezongen tekst spreekt van vergeving: “Ik zegen je ondanks het kwaad dat je me hebt aangedaan, zelfs als andere armen je strelen en omhelzen”. Aan het eind van de tekst vlieden deze vergevingsgezinde woorden naar de hemel omhoog en verbergen zich in een ster. Poëtischer kan het bijna niet!
Mijn tangoschilderijen verbeelden stuk voor stuk één specifiek tangonummer: een tango, een wals of een milonga. Het zijn didactische schilderijen: het schilderij verbeeldt de inhoud van de tangotekst. Herkenbare liedelementen (ochtendgloren, een haan, een gitarist, het schijnsel van een lantaan, et cetera) zijn zodanig omgezet in beeldelementen, dat ze gezamenlijk de strekking van het lied weergeven: een afscheid, de herinnering aan een liefde, de liefdessmart van een gebroken hart. De vertaling van tekst naar beeld is uiterst subjectief, de schilder laat hier zijn verbeelding de vrije loop.
In elk schilderij komen tangodansers voor, veelal in de voorgrond. Soms komen die dansers in de tekst voor, vaak ook niet. Die dansers suggeren hoe je als danser de muziek kunt ervaren als je ook de inhoud van de tekst kent. “Dansend in het schilderij” ervaar je aan de hand van het verhaal niet alleen de muziek, maar ook de inhoud van de tango, zoals dat ook in de salon kan zijn. De afgebeelde dansers zijn niet willekeurig gekozen. Elk schilderij verbeeldt een tangonummer dat ook voorkomt op deze website. Iedere tango wordt daar geïllustreerd met tekst, muziek en dans. De afgebeelde dansers komen dan uit dát dansje. De dansers in dit schilderij zijn Noelia Hurtado en Carlitos Espinoza.