Dit schilderij verbeeldt de foxtrot Cebando mate uit 1969. Mate is de bittere, caffeïne-houdende thee uit Zuid-Amerika. In het eerste refrein van de tekst is er sprake van een zonloze ochtend, een kreunende, piepende stem, een onopgemaakt bed. Bij grondige lezing lijkt het gekreun afkomstig te zijn van een geliefde die nog ligt te slapen. De hoofdpersoon is vol liefde, “brouwt mate met vuur in het hart, de bloemen strelend die in de kamer staan”. Ondertussen wordt de omringende stad wakker, de hoofdpersoon moet aan het werk, maar “de mate wordt gebrouwen met liefde, er is vuur in het hart en de primula’s van de geliefde worden gestreeld”.
Mijn tangoschilderijen verbeelden stuk voor stuk één specifiek tangonummer: een tango, een wals of een milonga. Het zijn didactische schilderijen: het schilderij verbeeldt de inhoud van de tangotekst. Herkenbare liedelementen (een bed, primula’s, een fluitketel, rozen, maan, et cetera) zijn zodanig omgezet in beeldelementen, dat ze gezamenlijk de strekking van het lied weergeven: een afscheid, de herinnering aan een liefde, de liefdessmart van een gebroken hart. De vertaling van tekst naar beeld is uiterst subjectief, de schilder laat hier zijn verbeelding de vrije loop.
In elk schilderij komen tangodansers voor, veelal in de voorgrond. Soms komen die dansers in de tekst voor, vaak ook niet. Die dansers suggeren hoe je als danser de muziek kunt ervaren als je ook de inhoud van de tekst kent. “Dansend in het schilderij” ervaar je aan de hand van het verhaal niet alleen de muziek, maar ook de inhoud van de tango, zoals dat ook in de salon kan zijn. De afgebeelde dansers zijn niet willekeurig gekozen. Elk schilderij verbeeldt een tangonummer dat ook voorkomt op deze website. Iedere tango wordt daar geïllustreerd met tekst, muziek en dans. De afgebeelde dansers komen dan uit dát dansje. De dansers in dit schilderij zijn Christine Lambert en Antonio Llamas.