Als jouw liefde een adelaar was, dan was mijn arme ziel een duif, bevend, in je klauwen bloedde mijn hart.
Daniël Lohues maakte in 2006 Annelie, een prachtig liefdeslied over een meisje dat, ten koste van de liefde, van het Drentse Erica naar de grote stad vertrekt. In deze compositie uit 1961 gaat het over een liefdesgeschiedenis in Córdoba, een stad in Argentinië zo’n 700 kilometer ten noordwesten van Buenos Aires. De tekst van deze tangowals is een impressionistisch geschetst liefdeslied. In Córdoba wordt Angélica verliefd op de tekstdichter, grijpt hem bij de klauwen zoals een adelaar zich op een duif stort. Onder de populieren bloeit de liefde op, maar ergens gaat het mis. De uitleg ontbreekt, maar aan het eind van het liedje blijft Angélica met ijskoude tranen achter.
Dit lied is gecomponeerd als een zamba, net als de wals een driekwartsmaat. Deze zamba was in Argentinië zeer succesvol, met uitvoeringen van onder andere Horacio Guarany en Los Chalchaleros. De componist en tekstschrijver is Roberto Cambaré, geboren in Balcarce, Argentinië en in oktober 2021 op 96-jarige leeftijd overleden. De geschiedenis van deze zamba is vastgelegd. De reden voor de schepping was een vluchtige liefde die, hoewel ze pijn veroorzaakte, uiteindelijk vreugde betekende. In de woorden van Cambaré: “Een doorn veranderde in een bloem”. Het verhaal dat in de zamba wordt verteld is “helemaal waar”, hoewel “uitvergroot door de herinnering”. In een interview zegt Cambaré: “Hij die liefheeft, overdrijft zowel de kwaliteiten als de minachting van de geliefde als hij zijn geheugen in poëzie omzet. Ik woonde gedurende een jaar of twaalf in Salsipuedes, een stadje boven Córdoba waar de zamba over spreekt. Ik ontmoette daar een brunette, een meisje met lang haar op de rug, niet erg lang, dun, een schattig soort Creools. We begrepen elkaar met onze ogen in plaats van met elkaar te praten. Het was een idylle van een maand, waarna ze terugkeerde naar Buenos Aires. We waren niet echt boos op elkaar, maar er was wel een zekere afstand. Ze heette Angélica, zoals in de zamba.” Bron: https://www.lavoz.com.ar/vos/musica/fallecio-roberto-cambare-autor-de-la-emblematica-zamba-angelica-que-nacio-en-cordoba/
Angélica
Angélica, cuando te nombro
Me vuelven a la memoria
Un valle, pálida luna en la noche de abril
Y aquel pueblito de Córdoba
Si un águila fue tu cariño
Paloma mi pobre alma
Temblando, mi corazón en tus garras sangró
Y no le tuviste lástima
No olvidaré cuando en tu Córdoba te vi
Y tu clavel bajo los árboles robé
Mis brazos, fueron tu nido; tu pelo: la luz
De la luna entre los álamos
Tus párpados, si por instantes
Te vuelven los ojos mansos
Recuerdan, cuando en el cielo de pronto se ve
Que nace y muere un relámpago
La sábana, que sobre el suelo
Se tiende cuando la escarcha
No es blanca como la tímida flor de tu piel
Ni fría como tus lágrimas
Angélica (Angelique)
Angélica, als ik je naam noem,
verschijnt in mijn geheugen
een vallei, een bleke maan in de aprilnacht
en dat stadje Córdoba.
Als jouw liefde een adelaar was,
dan was mijn arme ziel een duif,
bevend bloedde mijn hart in je klauwen
en je had geen medelijden.
Ik zal niet vergeten dat ik je zag in Córdoba,
je roos die ik stal onder de bomen.
Mijn armen waren je schuilplaats; je haar:
maanlicht tussen de populieren.
Je ogen worden zacht,
je oogleden, als is het voor even,
herinneren hoe in de lucht plotseling
de bliksem kan opflitsen en wegsterven.
Het laken, dat zich zich over de grond
uitstrekt wanneer het vriest,
is niet zo wit als de verlegen bloem van je huid, niet zo koud als je tranen.
Bronnen
https://www.letras.com/los-chalchaleros/844734/
https://www.lavoz.com.ar/vos/musica/fallecio-roberto-cambare-autor-de-la-emblematica-zamba-angelica-que-nacio-en-cordoba/
https://zambasalcorazonoficial.blogspot.com/2020/08/la-historia-de-la-zamba-angelica.html
Joep à Campo, Tango, lied van Buenos Aires, Artscape | Artevista, 2013
