Te voelen dat alles, alles haar naam noemt, dat geeft me een enorm verlangen om te huilen.
Onder een sterrenhemel, zo luidt de titel van deze wals. In de tekst is het donker. De schrijver/zanger keert terug naar zijn oude buurt, benieuwd hoe het er nu is: zijn oude vrienden, het oude café. Zijn gedachten keren terug naar zijn jeugd en naar de liefde die hij heeft achtergelaten. Hij hoort een stem die zegt: “ik weet dat je voor haar bent gekomen, voor haar.” In alles hoort hij haar stem, dat doet bij hem de tranen opwellen.
Een goede verstaander zou in de romantische liefdesregels van deze wals uit 1941 de romance tussen Susana Gricel Viganó en de tekstschrijver José Maria Contursi kunnen herkennen. Heel onmogelijk is dat niet, omdat hun liefde in 1938 opbloeide en Contursi vanaf 1941 vele tango’s aan zijn Gricel wijdde. Het thema van het lied, de oude buurt, de vrienden, het oude café pleit echter daar niet voor, deze requisieten passen niet bij de liefdesgeschiedenis tussen “Katunga” en Gricel. Het laatste couplet past inhoudelijk wel weer goed. Dus het pleit is onbeslist. Bron: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/113/Gricel/
Bajo un cielo de estrellas
Mucho tiempo después de alejarme,
vuelvo al barrio que un día dejé
con el ansia de ver por sus calles
mis viejos amigos, el viejo café.
En la noche tranquila y oscura
hasta el aire parece decir:
“No te olvides que siempre fui tuya
y sigo esperando que vuelvas a mí.”
En esta noche vuelvo a ser
aquel muchacho soñador
que supo amarte y con sus versos
te brindó sus penas…
Hay una voz que me dice al oído:
“Yo sé que has venido
por ella…por ella!”
Qué amable y qué triste es a la vez
la soledad del arrabal
con sus casitas
y los árboles que pintan sombras.
Sentir que todo, que todo la nombra,
¡qué ganas enormes me da de llorar!
Bajo el cielo cubierto de estrellas
una sombra parezco al pasar…
No he de verme jamás con aquella
¡qué tanto mi quiso… y hoy debo olvidar!
En la noche tranquila y oscura
hasta el aire parece decir:
“Para qué recordar que fui tuya
si yo ya no espero que vuelvas a mí!”.
Onder een sterrenhemel
Lang nadat ik weggegaan was
keer ik terug naar de buurt die ik eens verliet met het verlangen de straatjes te zien, mijn oude vrienden, het oude café.
In de rustige en donkere nacht
lijkt zelfs de lucht te zeggen:
“Vergeet niet dat ik altijd de jouwe was,
ik blijf wachten tot je bij me terugkomt.”
Op deze avond ben ik weer
die dromende jongen
die wist hoe hij van je moest houden
en die met zijn verzen jou zijn verdriet gaf…
Er is een stem die in mijn oor fluistert:
“Ik weet dat je gekomen bent”
voor haar… voor haar!”
Hoe lief en verdrietig tegelijk:
de eenzaamheid van de buitenwijk
met hun huisjes en de bomen die schaduwen schilderen. Te voelen dat alles, dat alles haar naam noemt, dat geeft me een enorm verlangen te huilen!
Onder de met sterren bedekte hemel
lijk ik een schaduw te passeren…
Ik zal mezelf nooit met haar zien; hoeveel hield zij van mij… en nu moet ik vergeten!
In de rustige en donkere nacht lijkt zelfs de lucht te zeggen: “Waarom onthouden dat ik de jouwe was, als ik niet langer wacht tot je bij me terugkomt?”
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2009/04/23/bajo-un-cielo-de-estrellas-1942/
https://www.todotango.com/musica/tema/314/Bajo-un-cielo-de-estrellas/