Laten we doorgaan met dit droombeeld… Laten we praten zonder elkaar te kennen. Van hart tot hart…
Charlemos, zo luidt de titel van deze tango. “Laten we praten”, of beter “Laten we babbelen, kletsen”, want charlar betekent babbelen, kletsten. De tekst geeft één kant van een telefoongesprek weer. De hoofdpersoon probeert te bellen met ene Renée. De telefoon wordt opgenomen door een jongedame die aangeeft dat Renée niet op het bewuste adres woont. Desondanks vraagt de beller haar aan de lijn te blijven, want hij wil graag praten. Hij zoekt gezelschap, sterker nog, hij zoekt een relatie. Als de jongedame aan de andere kant van de lijn aangeeft hem wel te willen ontmoeten, haakt hij af en komt de aap uit de mouw: de beller is blind.
Muziek en tekst van deze tango zijn van Luis Rubistein, een van de grote hitschrijvers uit die tijd. Blijkbaar deden tekstschrijvers in de veertiger jaren hun best om het publiek te raken, bij de kladden te grijpen, desnoods met platte ingrepen. Rubistein gelukte dat met deze tango waarvan alle regels min of meer voorspelbaar zijn, behalve de laatste: Soy ciego, perdóneme, oftewel: “Ik ben blind, vergeef me”. Bron: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/396/Charlemos-Charlemos-a-low-blow-and-popular-humor/
Charlemos
¿Belgrano sesenta once?
Quisiera hablar con Renée…
¿No vive allí?… No, no corte…
¿Podría hablar con usted?
No cuelgue… La tarde es triste.
Me siento sentimental.
Renée ya sé que no existe…
Charlemos… Usted es igual…
Charlando soy feliz,
la vida es breve.
Soñemos en la gris
tarde que llueve.
Hablemos de un amor,
seremos Ella y Él,
y con su voz
mi angustia cruel
será más leve…
Charlemos, nada más,
soy el cautivo
de un sueño tan fugaz
que ni lo vivo.
Charlemos, nada más,
que aquí, en mi corazón,
oyéndola siento latir
otra emoción…
¿Qué dice? ¿Tratar de vernos?
Sigamos con la ilusión…
hablemos sin conocernos
corazón a corazón…
no puedo… no puedo verla…
es doloroso, lo sé…
¡Cómo quisiera quererla!
Soy ciego…perdóneme. . .
Charlemos (Laten we praten)
Belgrano zestig elf?
Ik zou graag Renée willen spreken…
Ze woont daar niet?… Nee, niet ophangen…
Zou ik ú dan kunnen spreken, juffrouw?
Niet ophangen… Het is een trieste avond.
ik voel me zo sentimenteel.
Renée, ik weet dat ze niet bestaat…
Laten we praten… U bent net zo goed…
Ik praat graag,
het leven is kort.
Laten we dromen op deze grijze
regenachtige middag.
Laten we praten over een liefde,
laten we Man en Vrouw zijn,
uw stem
kan mijn wrede angst
een beetje verlichten…
Laten we praten, meer niet,
ik ben gevangene
van een droom zo vluchtig
dat ik hem niet eens leef.
Laten we praten, meer niet,
en hier, diep in mijn hart,
naar u luisterend, voel ik de beat
van een andere emotie…
Wat zegt u? Proberen elkaar te zien?
laten we dit droombeeld voortzetten…
laten we praten zonder elkaar te kennen
van hart tot hart…
ik kan het niet… ik kan u niet zien…
het is pijnlijk, ik weet het…
Wat zou ik graag van u houden!
Ik ben blind… vergeef me. …
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2013/05/22/charlemos-1940/
https://www.todotango.com/english/history/chronicle/396/Charlemos-Charlemos-a-low-blow-and-popular-humor/
