Het zonlicht verbleekte toen ik luisterde naar je koele praat.
Als twee vreemden, zo luidt de titel van dit lied. Zo’n titel belooft natuurlijk niet veel goeds. De tekstzanger keert terug naar de voormalige geliefde, uit eenzaamheid en in de hoop dat het nog goed komt. De ontmoeting is geen succes: “Het zonlicht verbleekte toen ik luisterde naar je koele conversatie.” Daarop breekt het hart van de tekstzanger in duizend stukken, hij beseft de vergissing die hij begaan heeft.
Aan de bron van deze tango schijnt een waargebeurd verhaal ten grondslag te liggen. Bij het Marabú-caberet (waar Fiorentino in 1937 debuteerde bij het orkest van Anibal Troilo en waar veel andere grote orkesten gespeeld hebben), bij dit cabaret dus werkten twee knappe jongelui, een serveerster en een ober. Ze worden verliefd en gaan samenwonen. Op een dag komt een man de club binnen en begint de serveerster uit te schelden en te slaan. Uit de huwelijkspapieren die hij toont blijkt dat ze zijn vrouw is en ze moet met hem mee. Twee jaar later, de ober is nog steeds doodongelukkig van verdriet en wordt door zijn vrienden aangespoord zijn lief op te zoeken. Als hij haar in de Argentijnse provincie Córdoba ergens achter een toonbank vindt, is hij ontsteld. Ze oogt verfomfaaid en vermoeid. Ze is dik, tandeloos en haar mooie haren is ze kwijt. De ober reist terug naar de Marabú en voelt zich nog beroerder dan daarvoor. Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Marab%C3%BA_(cabar%C3%A9).
Como dos extraños
Me acobardó la soledad
y el miedo enorme de morir lejos de ti…
¡Qué ganas tuve de llorar
sintiendo junto a mí
la burla de la realidad!
El corazón me suplicó
que te buscara y que le diera tu querer—
me lo pedía el corazón,
y entonces te busqué
creyéndote mi salvación.
Y ahora que estoy frente a ti
parecemos—¿ya ves?—dos extraños.
Lección que por fin aprendí:
¡cómo cambian las cosas los años!
Angustia de saber muertas ya
la ilusión y la fe…
perdón si me ves lagrimear—
¡Los recuerdos me han hecho mal!
Palideció la luz del sol
al escucharte fríamente conversar…
fue tan distinto nuestro amor
y duele comprobar
que todo, todo terminó.
¡Qué gran error volverte a ver
para llevarme destrozado el corazón!
Son mil fantasmas al volver,
burlándose de mí,
las horas de ese muerto ayer…
Como dos extraños (Als twee vreemden)
De eenzaamheid maakte me bang,
de angst ver van jou te moeten sterven…
Wat moest ik huilen
toen ik voelde dat de werkelijkheid
met mij een loopje nam.
Mijn hart smeekte mij
jou te zoeken en mij jouw liefde te schenken—
mijn hart vroeg mij dit,
en ik ging op zoek naar jou
denkend dat je mijn redding was.
En nu dat we van aangezicht tot aangezicht staan, lijken we eerder twee vreemden.
Dit is de les die ik ten slotte geleerd heb:
hoe de tijd de dingen verandert!
De angst te weten dat het geloof
en de droom dood zijn…
Vergeef me als je me ziet huilen—
de herinneringen doen me pijn!
Het zonlicht verbleekte
toen ik luisterde naar je koele praat…
Onze liefde was zo uniek
en het doet pijn vast te stellen
dat alles, alles over is.
Wat een vergissing je weer op te zoeken,
het heeft mijn hart nog meer gebroken!
Duizenden spookbeelden keren terug
om mij te bespotten,
om al die uren van dat dode verleden…
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2010/04/23/como-dos-extranos-1940/
https://es.wikipedia.org/wiki/Marab%C3%BA_(cabar%C3%A9)
Joep à Campo, Tango, lied van Buenos Aires, Artscape | Artevista, 2013
