Het leven misgunde mij de vooruitzichten die mijn moeder mij in de wieg toezong.
Op de dansvloer is dit één van de verdrietigste tango’s die er bestaan. De muziek van “Desencanto” is een mix van weemoed, duister verdriet en knagende pijn. De liedtekst is daarmee volledig in lijn. De tekst gaat over kinderdromen en hoe die door het leven gefnuikt worden. Prachtig is de regel over de moeder die het kind in de wieg bedriegt door de zonnige vooruitzichten die ze haar kind toezingt, en die hem, veel later dus en buiten haar schuld, door het leven niet gegund worden. Uiteindelijk blijkt er, heel subtiel, ook liefdesverdriet in het spel: er is sprake van een liefdespartner die bedrog pleegt. Het lied eindigt met de tekstzanger als zombie: hij voelt niet, hij luistert niet, ook niet naar zijn hart.
Niet toevallig zijn muziek en tekst van deze tango van één en dezelfde persoon, de beroemde Enrique Santos Discépolo: tekstschrijver, componist, acteur, toneelschrijver en filmregisseur (1901-1951). Zijn bijnaam was Discepolín. Zijn doorbraak kwam in 1928 met de tango Esta noche me emborracho. In datzelfde jaar ontmoette hij zijn grote liefde en vaste levenspartner, de Spaanse zangeres Tania (Ana Luciano Divis). Discepolín is vooral bekend door zijn ironisch getinte, maatschappijkritische tangos als Cambalache en Gira, Gira, maar hij schreef ook andersoortige tangos: romantische, expressionistische (Soy un arlequin), gepassioneeerde (Canción desesperada) en nostalgische (Carillon de la Merced). Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Enrique_Santos_Disc%C3%A9polo
Desencanto
¡Qué desencanto más hondo,
qué desencanto brutal!
¡Qué ganas de hecharse en el suelo
y ponerse a llorar!
Cansao de ver la vida,
que siempre se burla
y hace pedazos
mi canto y mi fe.
La vida es tumba de ensueños
con cruces que, abiertas,
preguntan… ¿pa’ qué?
Y pensar que en mi niñez
tanto ambicioné, que al soñar
forjé tanta ilusión;
oigo a mi madre aún,
la oigo engañándome,
porque la vida me negó
las esperanzas que en la cuna
me cantó.
De lo ansia, sólo
alcancé su amor,
y, cuando lo alcancé,
me traicionó.
Yo hubiera dado la vida
para salvar la ilusión.
Fue el único sol de esperanza
que tuvo mi fe, mi amor.
Dulce consuelo
del que nada alcanza.
Sueño bendito
que me hizo traición.
Yo vivo muerto hace mucho,
no siento ni escucho
ni a mi corazón.
Desencanto (Ontgoocheling)
Wat een diepe teleurstelling,
wat een brute ontgoocheling!
Ik wil me ter aarde neerstorten
en alleen maar huilen!
Moe het leven te aanschouwen
dat er altijd een potje van maakt
en mijn lied en mijn geloof
tot stukjes hakt.
Het leven is een graf van dromen
met kruisen die, geopend,
vragen… waarom?
En dan te bedenken dat ik in mijn kindertijd
zoveel ambities had, dat ik met mijn dromen
zoveel illusies smeedde;
Ik hoor mijn moeder nog steeds,
ik hoor hoe ze mij bedroog,
want het leven misgunde mij
de vooruitzichten die zij in de wieg
mij toezong.
Van waar ik naar hunkerde,
bereikte ik alleen haar liefde
en, toen ik die bereikte,
bedroog ze mij.
Ik zou mijn leven hebben gegeven
om mijn droom te redden.
Zij was mijn zon, mijn enige hoop,
zij had mijn geloof, mijn liefde.
Zoete troost
waarvan niets is bereikt.
Gezegende droom
die me heeft verraden.
Ik ben al lang een dode,
ik voel of luister niet
ook niet naar mijn hart.
Bronnen
https://www.letras.com/enrique-santos-discepolo/418610/
