Flores del alma

Flores del alma

Recuerdos de una noche venturosa
Que vuelven en mi alma florecer
Recuerdos que se fueron con el tiempo
Presiento que reviven otra vez

Igual que aquella noche tan lejana
Es esta de mi amarga soledad
La luna sobre el cielo azul me alumbra
Como otra blanca luna que ya nunca vere mas

“Si quieres olvidarme, dejame”
Dijiste la mañana que parti
“Tu sabes que te quiero, te querre
Y tuyo es el cariño que te di

A nadie quise tanto como a ti
Mi amante te ofreci mi corazón
Yo se que para siempre te ha perdido mi alma
Ya que todo ha sido solo una ilusion”

Asi me reprochabas sin saber
Que yo compadecia tu dolor
Que cuando me ofreciste tu querer
Yo estaba enamorada de otro amor

Comprendes el porque de mi partir?
Comprendes mi amargura en el adios?
Acaso con los años me ya has olvidado
Pero nunca yo

Flores del alma (Bloemen van de ziel)

Herinneringen aan een gelukkige nacht
die weer opbloeien in mijn ziel.
Herinneringen die met de tijd verdwenen,
ik voel dat ze weer tot leven komen.

Net als die zo verre nacht,
die van mijn bittere eenzaamheid. Aan de blauwe hemel schijnt de maan op mij, net als een andere blanke maan die ik nooit meer zal zien.

“Als je me wilt vergeten, verlaat me dan”,
zei je de ochtend dat ik vertrok,
“Je weet dat ik van je hou, ik zal van je houden
en jou is de liefde die ik je gaf.

Ik hield van niemand zoveel als van jou,
mijn geliefde, ik bood je mijn hart.
Ik weet dat mijn ziel je voor altijd verloren heeft,
omdat alles slechts een illusie geweest is”.

Dus verweet je me zonder te weten
dat ik medelijden had met je pijn.
Want toen je me je liefde aanbood
was ik verliefd op een ander.

Begrijp je het waarom van mijn vertrek?
Begrijp je mijn bitterheid over het afscheid?
En misschien ben je mij door de jaren heen vergeten, maar ik jou nooit.