Fruta amarga

Fruta amarga

¡Corazón! En aquella noche larga
maduró la fruta amarga de esta enorme soledad.
¡Corazón! ¿En las nubes de qué cielo
la tristeza de tu vuelo sin consuelo vagará?

Bien lo sé…
¡Aquel frío alucinante de un instante, me cegó!
Fue en un viento de locura,
sin ternura, sin perdón.
Fue en el grito enronquecido
de un amor enloquecido de dolor.

Eras la luz de sol y la canción feliz
y la llovizna gris en mi ventana.
Eras remanso fiel y duende soñador
y jazminero en flor y eras mañana.
Suave murmullo…
Viento de loma…
Cálido arrullo de la paloma.

Ya no serás jamás aroma de rosal,
frescor de manantial en mi destino.
Sólo serás la voz que me haga recordar
que en un instante atroz te hice llorar.

(Instrumental)

Ya no serás jamás aroma de rosal,
frescor de manantial en mi destino.
Sólo serás la voz que me haga recordar
que en un instante atroz te hice llorar.

¡Ya no estás! Y el recuerdo es un espejo
que refleja desde lejos tu tristeza y mi maldad.
¡Ya no estas! Y tu ausencia que se alarga
tiene gusto a fruta amarga,
a castigo y soledad.

Fruta amarga (Bitter fruit)

Schat! In die lange nacht rijpte de bittere vrucht van deze enorme eenzaamheid. Schat! In de wolken van welke hemel zal het verdriet van jouw troosteloze vlucht ronddwalen?

Ik weet het goed…
Die hallucinerende kou van een ogenblik verblindde mij! Het was in een vlaag van waanzin,
zonder tederheid, zonder vergeving.
Het was in de schorre schreeuw
van een door pijn gekwelde liefde.

Jij was het zonlicht en het vrolijke lied
en de grijze motregen op mijn raam.
Je was een trouwe haven, een dromend elfje
en jasmijnbloesem, jij was de ochtend.
Zacht gefluister…
Wind van de heuvels…
Warm duivengekoer.

Nooit meer zal je de geur van een rozenstruik verspreiden, lentefrisheid van mijn levenslot. Je bent slechts een stem die me herinnert dat ik je in een vreselijk moment aan het huilen maakte.

(Instrumentaal)

Nooit meer zal je de geur van een rozenstruik verspreiden, lentefrisheid van mijn levenslot. Je bent slechts een stem die me herinnert dat ik je in een vreselijk moment aan het huilen maakte.

Je bent er niet meer! De herinnering is een verre reflectie van jouw verdriet en mijn kwaad. Je bent er niet meer! Jouw uitgestrekte afwezigheid smaakt naar bitter fruit, naar straf en eenzaamheid.