Garras

Ik heb het gevoel dat mijn leven wegglijdt… en jij huilt niet om mij. Ik zoek troosteloos naar jouw warmte en je bent er niet.

Heftig lied, dit Garras. Het onderwerp is liefdesverdriet, meer in het bijzonder de onbereikbaarheid van de geliefde die niet thuis geeft. De titel, Garras, betekent “klauwen”. De klauwen slaan op het verdriet van de tekstdichter, op zijn smarten die als klauwen vastgrijpen in zijn ziel, die zijn hart verscheuren. In het lied is er sprake van een ontmoeting, de tekstdichter wacht op zijn geliefde. In het derde couplet is de geliefde blijkbaar gearriveerd, er is sprake van vergiffenis en begrip maar de liefde waar de tekstdichter op hoopt, is onbereikbaar. De tekstdichter blijft achter, eenzaam en huilend.

De tango Garras is onderdeel van een hele sequel, namelijk de werkelijk bestaande love story tussen de tekstdichter van dit lied, José Maria Contursi (1911-1972) en Susana Gricel Viganó (1920-1994), beter bekend als Gricel. Contursi wijdde een hele sesie tango’s aan deze liefde die lang onbereikbaar bleef. Het tweetal ontmoette elkaar voor het eerst bij een radioshow in Buenos Aires. Ze waren toen 24 respectievelijk 15 jaar oud. Twee jaar later, toen Contursi ging kuren in Capilla del Monte, de woonplaats van Gricel in de bergen van de provincie Córdoba, sloeg de vlam in de pan. De liefde ontvlamde. Maar toen puntje bij paaltje kwam koos Contursi voor zijn gezin. Contursi was getrouwd en had kinderen. Daarna zou Gricel ook trouwen en een dochter krijgen. Maar Contursi bleeft naar zijn Gricel verlangen en er ontstond een hele reeks van aan haar gewijde tango’s. Eentje daarvan, Gricel (1942), droeg zelfs als titel haar naam, waarmee de liefdegeschiedenis openbaar werd. Nog weer veel later, in 1962, ontmoetten ze elkaar weer. Contursi was 51 jaar oud en weduwnaar, Gricel 42 en gescheiden. Daarna bleven ze elkaar zien. Er ontstond een relatie. In 1967 trouwden ze waarna, tot aan de dood van Contursi, nog vier gelukkige huwelijksjaren volgden. Bron: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/113/Gricel/

Toelichting op de vertaling
De klauwen uit de titel, de garras, haken in de Spaanse tekst heel mooi aan bij de rest van de regels: con mis penas que se agarran como garras y desgarran a mi corazón. Drie keer klauwen dus: agarrar, garras en desgarrar. In het Nederlands zou dat iets zijn als vastklauwen, klauwen en het niet-bestaande verklauwen/verscheuren. Maar dat zo te vertalen klinkt nogal gezocht: “met mijn smarten die mij als klauwen vastklauwen en mijn hart verklauwen.”

Bronnen
https://poesiadegotan.com/2015/02/06/garras-1945/