Want ik gaf mezelf zonder te zien aan wie ik me gaf, en als beloning lig ik nu op mijn knieën.
Golgota is een naam van een tango die de titel, “Golgotha”, waardig is. De tekst bespreekt de lijdensweg van een naief, gevoelig iemand die slachtoffer is van de maatschappelijke zelfzucht, van de enge maatschappelijke normen. De hoofdpersoon geeft zich helemaal, maar wordt als beloning afgedankt. Zijn leven is een kruisgang naar de calvarieberg, naar Golgotha. Uitkomst biedt alleen de drank: de drank biedt hem moed om “op te treden in dit dagelijkse circus met de pirouettes van zoveel clowns“.
De muziek van Gólgota is van de hand van pianist en orkestleider Rodolfo Biagi, de tekst is van Francisco Gorrindo. Maar evengoed had de tekst van Enrique Santos Discépolo afkomstig kunnen zijn, zo zwart, duister en maatschappijkritisch zijn deze lyrics. Vergelijk bijvoorbeeld Yira, yira of Cambalache, twee messcherpe tango’s van Discepolín. Francisco Gorrindo (1908-1963) kwam uit een middenklassegezin, werkte voor de overheid maar hield van het nachtleven. In de jaren 1936-40 schreef hij veel grote hits, zoals bijvoorbeeld La bruja, Paciencia, La vida es corta en deze Gólgota.
Gólgota
Yo fui capaz de darme entero y es por eso
que me encuentro hecho pedazos,
y me encuentro abandonao.
Porque me di, sin ver a quién me daba,
y hoy tengo como premio
que estar arrodillao.
Arrodillao frente al altar de la mentira,
frente a tantas alcancías,
que se llaman corazón;
y comulgar en tanta hipocresía,
por el pan diario,
por un rincón.
Arrodillao, hay que vivir,
pa’ merecer algún favor;
que si de pie te ponés,
para gritar
tanta ruina y maldad,
crucificao, te vas a ver,
por la moral de los demás;
en este Gólgota cruel,
donde el más vil,
ése, la va de Juez.
No me han dejao
más que el consuelo de mis noches,
de mis noches de bohemia,
mezclar sueños con alcohol.
Ni quiero más, me basta estando solo,
teniendo por amigo
un vaso de licor.
Que por lo menos con monedas he comprado,
a quién no podrá venderme,
quién me prestará valor
para cumplir en este circo diario,
con las piruetas
de tanto clown.
Gólgota (Golgotha)
Ik was in staat mezelf geheel te geven en daarom lig ik in stukken, en mezelf in stukken vindend, vind ik mezelf verlaten.
Want ik gaf mezelf zonder te zien aan wie ik me gaf, en als beloning lig ik nu
op mijn knieën.
Knielend voor het altaar van leugens,
voor zoveel collectezakjes,
die liefde heten;
en communie doend met zoveel hypocrisie,
voor het dagelijks brood,
voor een plekje op deze wereld.
Op je knieën moet je leven
om een enkele gunst te verdienen;
want als je opstaat,
om te schreeuwen
om zoveel kwaad en verderf,
vind je jezelf gekruisigd
door de moraal van anderen;
op deze wrede Golgotha,
waar de meest verachtelijke,
die ene, voor rechter speelt.
Ze hebben me slechts de troost van mijn nachten achtergelaten,
van mijn bohemiennachten,
dromen mengend met alcohol.
Meer wil ik ook niet, het is genoeg voor mij alleen te zijn, met als vriend
een glas drank,
dat ik tenminste met wat munten gekocht heb,
die me niet zal verraden,
die me moed zal geven
om op te treden in dit dagelijkse circus,
met de pirouettes
van zoveel clowns.
Vertaalkwestie
In het laatste couplet loop ik vast bij Que por lo menos con monedas he comprado, a quién no podrá venderme, quién me prestará valor. Om te beginnen klopt volgens mij de transcriptie niet, want de Que waarmee deze regels beginnen, verwijst bijna zeker naar Un vaso de licor, dus vormen de regels een bijzin bij het voorgaande. Maar waar die quien (“die” of “wie”) naar verwijst, is mij een raadsel. Naar dezelfde vaso de licor? Maar dan moet er que staan in plaats van quien. Quien verwijst naar een persoon, maar wie moet dat zijn? Misschien die amigo van een regel eerder, die vriend die de glas drank is?
En nu we toch bezig zijn: wie wordt bedoeld met die “ene” uit het eind van het tweede couplet?
Bronnen
https://www.el-recodo.com/music?id=66
https://www.youtube.com/watch?v=XChTlVHJf5k
