Junto a tu corazón

Wat een vreselijke nacht! Alles in mijn kamer is koud. Dit alles dank ik aan jou, mijn lief: deze eenzaamheid en walging.

Een hartstochtelijk drama, dit lied. De tekstdichter mist zijn lief. Zij is vertrokken. Hij blijft achter. Hij is alleen, een schaduw tussen de schaduwen, hartstochtelijk verlangend naar haar. Als een gewond vogeltje zocht hij affectie, zo dicht mogelijk bij haar hart: “junto a su corazón“. Maar zij vertrok en hij, de dichter, zal het licht van haar ogen moeten missen.

Dit liefdesverdriet is gebaseerd op een bestaande, noodlottige liefde. De stadse tekstdichter José Maria Contursi van dit lied was verliefd op de knappe Susana Gricel Viganó die uit de provincie kwam. Ze ontmoetten elkaar in Buenos Aires rond 1934. Ze werden tot elkaar aangetrokken, maar het leven dreef ze uit elkaar. Contursi was al getrouwd. Gricel trouwde later, beiden kregen ze kinderen. Ondertussen bleef Contursi van Gricel dromen. Pas veel later, in 1962 ontmoetten ze elkaar weer en kregen ze een verhouding. Ze trouwden in 1967 en waren tot aan de dood van Contursi in 1972 samen. Gedurende zijn hele leven wijdde hij vele tangos aan zijn Gricel, waaronder het beroemde Gricel en deze Junto a tu corazón.

José García y sus zorros grises canta Alfredo Rojas, Junto a tu corazon, 1942

Junto a tu corazón

¡Que noche horrible para mí!
Todo en mi cuarto es frío.
Te debo todo, amor, a ti:
desolación y hastío.

Mi vida entera te la di
y este cariño mío—
pichón herido que buscó nido y calor
junto a tu corazón.

Hoy como ayer
mis pobres ojos han quedado sin luz,
y en mis desvelos solamente estás tú
como una burla a mi dolor.

Hoy como ayer
vuelvo a quedar tan solo…
fue tanto el daño que me hiciste
cuando olvidando mi querer te fuiste.

Hoy como ayer
envuelto en sombras otra vez quedaré,
y entre esas sombras una sombra seré
para acordarme más de ti…

Hoy como ayer,
hoy como ayer, te quiero…
me arrastraré por mil senderos
y seguirás viviendo en mí.

Junto a tu corazón  (Dichtbij je hart)

Wat een vreselijke nacht!
Alles in mijn kamer is koud.
Alles dank ik aan jou, mijn lief:
ook deze eenzaamheid en walging.

Ik gaf je mijn hele leven.
Mijn affectie is
een gewond kuiken dat een warm nest zocht
dichtbij jouw hart.

Vandaag net als vroeger
tasten mijn arme ogen weer in het duister,
en in mijn slapeloze nachten ben jij er
als een bespotting van mijn verdriet.

Net als vroeger
ben ik weer alleen…
je hebt me zoveel pijn gedaan
toen je, mijn liefde vergetend, vertrok.

Net als vroeger
zal ik opnieuw door schaduwen omhuld zijn,
en tussen die schaduwen zal ik ook een schaduw zijn, om meer van jou te herinneren.

Vandaag net als vroeger,
net als vroeger, ik houd van je…
Langs duizend paden zal ik me voortslepen
en jij zult in mij voortleven.

Bronnen
https://poesiadegotan.com/2011/07/02/junto-a-tu-corazon-1942/
http://tangosalbardo.blogspot.com/2020/01/junto-tu-corazon.html

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *