De hoop van de zanger bloeide op toen hij zag dat de glimlach van de porteñita een oneindige belofte van liefde was.
Treurig lied, deze tangowals getiteld La serenata de ayer, oftewel “De serenade van eertijds”. De tekst verhaalt van een volkzanger die zich verplaatst met een auto vol gitaren en violen. Deze troubadour ontdekt een vijftienjarige schoonheid voor wie hij valt. Hij zingt haar toe op haar balkon. Bij het maanlicht vraagt of zij hem lief kan hebben. Maar helaas, ondanks een glimlach waarop de volkszanger al zijn hoop zet, volgt er geen romance. De serenade verstomt, de auto rijdt niet meer en de balkons in de buurt blijven gesloten.
La serenata de ayer
Llegaba en coche a la ventana de la moza
y se embriagaba con glicinas y jazmines;
traía un ansia de zorzal en los cantares,
ponía el alma en las guitarras y violines.
A la hermosura quinceañera le dejaba
el homenaje de su acento y de su amor
y se alejaba con el premio de un suspiro,
una sonrisa, un “muchas gracias” y una flor.
En la lejana noche fue canción de amor y fe,
en la vidala fue el dolor del mozo trovador…
Con habaneras vino al barrio a suspirar
y al claro de la luna, su farol de plata,
le pidió a la ingrata que supiera amar.
La linda moza al despertar al son de la canción
abría el alma y el balcón poniéndose a soñar…
Y florecía la esperanza del cantor
al ver que la sonrisa de la porteñita,
era una infinita promesa de amor.
Enmudeció la serenata para siempre,
ya no anda en coche con guitarras y violines.
Siguió el camino de las buenas ventanitas
que se adornaba con glicinas y jazmines.
Se fue al ocaso con el coche en que llegaba,
partió al recuerdo con Gabino, el payador.
Y se cerraron los balcones que se abrían,
para brindarle un “muchas gracias” y una flor.
De serenade van eerdaags
Hij arriveerde per auto bij het raam van de meid en werd dronken van de blauwe regen en jasmijn;
hij bracht de zielzucht van de lijster in zijn liedjes, in de gitaren en violen stopte hij zijn ziel.
Aan de vijftienjarige schoonheid bracht hij
het eerbetoon van zijn stemklank en zijn liefde
en hij vertrok met de beloning van een zucht,
een glimlach, een “dank je wel” en een bloem.
In de verre nacht klonk gezang van liefde en geloof, in zijn aubade klonk de pijn van de jonge troubadour… Met habaneras kwam hij naar de buurt om te zuchten en in het zilveren maanlicht vroeg hij de ondankbare of zij lief kon hebben.
Het mooie meisje werd wakker door het geluid van het lied, ze opende haar ziel en haar balkon en begon te dromen… En de hoop van de zanger bloeide op toen hij zag dat de glimlach van de porteñita een oneindige belofte van liefde was.
De serenade was voorgoed verstomd,
niet langer komt de auto met gitaren en violen.
Het lied volgde het pad van de lieve raampjes
versierd met blauwe regen en jasmijn.
Het lied ging ten onder met de auto waarin ze aankwam, werd een herinnering net zoals Gabino, de payador. En gesloten werden de balkons die ooit opengingen om hem te bedanken met een “dank je wel” en een bloem.
Toelichting op de vertaling
Een paar dingen uit deze tekst zijn moeilijk te vertalen. Het vidala (Lunfardo) uit het derde couplet is een bepaalde zangvorm uit het noorden van Argentinië. Het porteñita uit het couplet daarna is een bewoonster van Buenos Aires, letterlijk: havenbewoonster. Een payador (Lunfardo) is een zwervende volkstroubadour die zingt begeleid door gitaar waarbij hij coupletten improviseert, meestal duellerend met een andere zanger. De payador Gabino Ezeiza, bijgenaamd El Negro (1858-1916) was een Argentijnse muzikant en een van de grootste artiesten in de kunst van de payada (een muzikaal duel). Hij werd beroemd, zowel in zijn geboorteland als in Uruguay, na een gedenkwaardige ontmoeting met de oosterse payador Juan de Nava, die destijds een zekere aureool van onoverwinnelijkheid met zich meedroeg. Deze gevierde wedstrijd werd gehouden in de stad Paysandú op 23 juli 1884, voor een van de grootste menigten die ooit bijeenkwamen voor een payada-duel. Ter herdenking van dit duel is in Argentinië 23 juli uitgeroepen tot de “Dag van de Payador”. Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Gabino_Ezeiza
Bronnen
https://www.tangopoetryproject.com/translations/la-serenata-de-ayer
