Ik zag haar aankomen: leeuwerik die vanuit de sneeuw opstoof!
Deze tango draagt de titel: La vi llegar, oftewel: “Ik zag haar aankomen”. Met deze regel begint ook het eerste couplet. De tekst beschrijft een wel heel korte liefdesgeschiedenis, want het tweede couplet eindigt al weer met la vi partir, oftewel: “Ik zag haar vertrekken”. Daar tussenin speelde een kortstondige liefde, een tango, de klanken van een bandoneon. De tekstdichter vraagt zich af of alles geen illusie is geweest, een hersenspinsel. Even was er de illusie van een liefde, daarna volgde een stem die huilde, een stem die brak in de mist en de geliefde vertrok, wreed, zonder een woord van afscheid. De tekstdichter blijft achter met de herinnering aan de stem van de geliefde, de muziek van een tango, een gedeelde nacht en de bitterheid die daarop volgde.
La vi llegar
La vi llegar…
¡Caricia de su mano breve!
La vi llegar…
¡Alondra que azotó la nieve!
Tu amor —pude decirle— se funde en el misterio
de un tango acariciante que gime por los dos.
Y el bandoneón
—¡rezongo amargo en el olvido!—
lloró su voz,
que se quebró en la densa bruma.
Y en la desesperanza,
tan cruel como ninguna,
la vi partir, sin la palabra del adiós.
Era mi mundo de ilusión…
lo supo el corazón,
que aún recuerda siempre su extravío,
era mi mundo de ilusión
y se perdió de mí,
sumándome en la sombra del dolor.
Hay un fantasma en la noche interminable,
hay un fantasma que ronda en mi silencio.
Es el recuerdo de su voz,
latir de su canción,
la noche de su olvido y su rencor.
La vi llegar…
¡Murmullo de su paso leve!
La vi llegar…
¡Aurora que borró la nieve!
Perdido en la tiniebla, mi paso vacilante
la busca en mi terrible carnino de dolor.
Y el bandoneón
dice su nombre en su gemido,
con esa voz
que la llamó desde el olvido.
Y en este desencanto brutal que me condena
la vi partir, sin la palabra del adiós…
La vi llegar (Ik zag haar aankomen)
Ik zag haar aankomen…
Korte streling van haar hand! Ik zag haar aankomen: leeuwerik die vanuit de sneeuw opstoof! Je liefde —kon ik beamen— smeltend in het mysterie van een beminnelijke tango die door ons beider merg en been gaat.
En de bandoneon
—bitter gemopper in de vergetelheid!—
haar stem huilde,
en brak in de dichte mist.
En in de wanhoop zag ik haar,
zo wreed als wie dan ook, vertrekken,
zonder een woord van afscheid.
Het was mijn droomwereld…
mijn hart wist
zich nog altijd zijn verlies te herinneren,
het was een illusoire wereld
die ik achterliet, mezelf onderdompelend in de schaduw van de pijn.
In de eindeloze nacht is er een geest,
er is een geest die rondspookt mijn stilte.
Het is de herinnering aan je stem,
het ritme van je lied, de nacht met zijn vergetelheid en zijn rancune.
Ik zag haar aankomen…
Gefluister van haar lichte stap!
Ik zag haar aankomen…
Aurora die de sneeuw uitwiste! Verdwaald in de duisternis, op mijn verschrikkelijke, pijnlijke pad is mijn aarzelende stap naar haar op zoek.
En de bandoneon
zingzegt met zijn gekreun haar naam,
met die stem die haar uit de vergetelheid opriep.
En in de brute ontgoocheling waartoe ik veroordeeld ben zag ik haar vertrekken,
zonder een woord van afscheid…
Bronnen
https://lyricstranslate.com/en/la-vi-llegar-i-saw-her-coming.html
