De tango, bevriende haven waar de illusie ankert.
Manana zarpa un barco is het melancholische lied van de zeeman die dansend in de havenplaats weet dat hij ’s morgens moet vertrekken. Hij geniet van zijn tijd aan wal: “Laten we dansen tot aan de echo van de laatste maat”, zegt hij, “morgen hijsen we het anker, misschien kom ik niet meer terug”. Zijn meisje huilt. Hij, de zeeman, heeft geen idee waarom. “Laten we dansen, laten we vergeten”, zegt hij. Terug op zee droomt hij ’s nachts weer van de tango. In het maanlicht liegt het ritme van de golven hem de maat.
De muziek van deze tango werd gecomponeerd door Lucio Demare, de tekst is van taalvirtuoos Homero Manzi (1907-1951). Werkelijk wonderschone regels heeft dit lied. Het begint al met het prachtige Riberas que no cambian tocan al anclar (“Aan onveranderlijke kusten ankeren we”). Daarna gaat het gewoon door, de ene regel is nog mooier dan de andere. (In totaal schreef Manzi zo’n 150 tangoteksten. Hij werkte samen met onder andere Lucio Demare (Malena, Tal vez será su voz) en met Anibal Troilo (Barrio de tango, Romance de Barrio, Sur), maar ook met Francisco Canaro, Alfredo Malerba, Rodolfo Biagi en nog veel meer bekende orkestleiders. Zijn vaste samenwerkingspartner was evenwel de pianist Sebastián Piana, met wie hij tal van bekende milonga’s schreef.
Mañana zarpo un barco
Riberas que no cambian tocamos al anclar.
Cien puertos nos regalan la música del mar.
Muchachas de ojos tristes nos vienen a esperar
y el gusto de las copas parece siempre igual.
Tan solo aquí en tu puerto se alegra el corazón.
Riachuelo donde sangra la voz del bandoneón.
Bailemos hasta el eco del último compás,
mañana zarpa un barco, tal vez no vuelva más.
Qué bien se baila
sobre la tierra firme.
Mañana al alba
tenemos que zarpar.
La noche es larga,
no quiero que estés triste.
Muchacha, vamos,
no sé por qué llorás.
Diré tu nombre
cuando me encuentre lejos.
Tendré un recuerdo
para contarle al mar.
La noche es larga,
no quiero que estés triste.
Muchacha, vamos,
no sé por qué llorás.
Dos meses en un barco viajó mi corazón.
Dos meses añorando la voz del bandoneón.
El tango es puerto amigo donde ancla la ilusión.
Al ritmo de su danza se hamaca la emoción.
De noche, con la luna, soñando sobre el mar
el ritmo de las olas me miente su compás.
Bailemos este tango, no quiero recordar.
Mañana zarpa un barco, tal vez no vuelva más.
Morgen hijsen we het anker
We ankeren aan steeds dezelfde kusten. Honderden havens schenken ons de muziek van de zee. Droefogige meisjes begroeten ons hoopvol en de drank lijkt overal hetzelfde te smaken.
Alleen hier in jouw haven springt mijn hart op, riviermonding waar de stem van de bandoneon klinkt. Kom dans tot de echo van de laatste maat, morgen hijsen we het anker, misschien keer ik nooit weerom.
Hoe heerlijk is het om te dansen
met vaste grond onder je voeten.
Bij het ochtendgloren
lichten wij het anker.
De nacht is lang, ik wil niet dat je verdrietig bent.
Meisje, kom, ik weet niet waarom je huilt.
Als ik ver weg ben
zal ik je naam weer zeggen.
Ik zal een herinnering hebben
om aan de zee te vertellen.
De nacht is lang,
ik wil niet dat je verdrietig bent.
Meisje, kom,
ik weet niet waarom je huilt.
Twee maanden op een boot reisde ik, mijn gevoel verlangde naar de stem van de bandoneon. De tango, bevriende haven waar de illusie ankert, mijn gemoed golvend op het ritme van haar dans.
’s Nachts, dromend op zee in het maanlicht
liegt het ritme van de golven me de maat.
Laten we dansen, laten we vergeten. Morgen varen we uit, misschien keer ik nooit weerom.
Toelichting
Mañana zarpa un barco betekent letterlijk: “Morgen hijst een boot het anker”. In het Nederlands zeggen we dat niet zo. De titel van deze tango kun je daarom vertalen met: “Morgen hijsen we het anker” of, nog vrijer: “Morgen varen we uit”. In deze vertaling is de boot uit de titel dan impliciet.
Bronnen
www.planet-tango.com/lyrics/zarpaun.htm [link is dood]
https://thesleepmeister.typepad.com/tango_decoder/2015/03/manana-zarpa-un-barco-swaying-sailor-says-sayonara.html
Joep à Campo, Tango, lied van Buenos Aires, Artscape | Artevista, 2013
