Waar wacht je nog op om terug te keren, Mano Brava, om de jongens te omarmen die je je naam en reputatie gaven.
Dubbelzinnig lied, deze milonga genaamd Mano brava. De tekst gaat over een lokale held met de naam als in de titel, hier te vertalen met “Kaartheld”. Deze held is de wereld ingetrokken om nooit meer naar zijn oude buurtje terug te keren. In het lied zijn er twee lagen; de eerste is het verzamelde volk dat in de lokale taverne een lied aanhoort dat de geschiedenis van Mano bravo verhaalt. De andere laag is het lied zelf, dat we ook te horen krijgen. Daaruit komt geen positief beeld van onze Mano brava naar voren: hij is een opschepperige macho, een kaartheld die goed is in pokeren, vooral dankzij vals spel. Zijn buurt heeft hij lang geleden met onbetaalde rekeningen achter zich gelaten. Mano bravo is een mythe geworden. Maar ondanks alles zouden zijn oude vrienden hem graag nog een keer willen terugzien om hem te omhelzen. For old time’s sake, zeg maar.
Mano brava
Templó la viola del payador del barrio,
y ante la rueda de aquel bodegón,
viejos recuerdos fue desenrollando
y esta milonga cantó.
Te pusimos por varón y por guapear
el Mano Brava
y hoy ese apodo
te vengo a reclamar…
Porque nunca más ha vuelto al barrio aquel,
che Mano Brava…
Soy tu “padrino” que te viene a hablar…
Soy el ayer…
La marca ‘e fuego te ha quedao del barrio
y, aunque no quieras, siempre escucharás
la voz lejana de los comisarios
que te preguntan ¿Por dónde has andao?
Sé que has bancao por Francia y Nueva York
con naipes bien peinaos,
sé que tenés pa’l poker por demás,
los dedos afilaos…
(recitado)
Quién más, quién menos, todos cabizbajos
permanecieron por la evocación,
y continuando la Canción del Bajo
se oyó de nuevo al cantor:
Aquí está esperándote tu bodegón
pa´ echarte en cara
con cuentas claras
tu ingrato proceder…
Qué esperás pa’ regresar y pa’ abrazar,
che Mano Brava,
la muchachada que te supo dar
nombre y cartel…
Mano brava (Kaartheld)
De lokale troubadour stemde zijn viool,
en voor het verzamelde volk van de taverne, droeg hij, oude herinneringen afdraaiend,
deze milonga voor.
Vanwege je mannelijkheid en je gebral
noemden we je Mano Brava
en het is die bijnaam
die ik nu kom opeisen…
Want je bent nooit teruggekeerd naar je buurt. Zeg Mano Brava…
Ik ben je “peetvader” die met je komt praten…
Ik ben het verleden…
Door je buurt werd je gemerkt,
en zelfs als je het niet wilt, zul je altijd
de verre stem van de commissarissen horen
die je vragen: Waar ben je geweest?
Ik weet dat je in Frankrijk en New York
gespeeld hebt met “wel-geschudde” kaarten,
ik weet dat voor het pokerspel je vingers
maar al te geslepen zijn…
(recitief)
De een meer, de ander minder, allen bleven teneergeslagen vanwege deze evocatie,
en het Lied van El Bajo voortzettend
werd de zanger weer gehoord:
Hier is je taverne die op je wacht
om je met duidelijke rekeningen
je ondankbare gedrag
in je gezicht te werpen…
Waar wacht je op om terug te keren,
Mano Brava,
om de gang te omarmen,
die je je naam en reputatie gaf…
Toelichting op de vertaling
Dit was een pittige milonga om te vertalen. De tangowiki-bron (zie onder) ontdekte ik pas in tweede instantie. Zonder die bron was ik er niet goed uitgekomen. De hiernavolgende toelichting is ook afkomstig van die site, met dank!
Peinao, oftewel peinado is het voltooid deelwoord van peinar, kammen. Het ‘kammen’ verwijst naar de actie van het simuleren van het schudden van de kaarten met de bedoeling om vals te spelen; of gewoon vals spelen.
Canción del Bajo is een aanduiding voor de milonga, de karakteristieke muziek van El Bajo, een gebied in de stad Buenos Aires waar het terrein ooit afliep naar de rivier.
Bronnen
https://www.todotango.com/musica/tema/2595/Mano-brava/
https://tangowiki.org/wiki/Mano_brava
