Ik ontmoet haar opnieuw en ze vertrekt, wetend dat haar afscheid mijn ondergang betekent, ze verwijderde zich en om het hoekje bleef ik haar nakijken.
De tango Me quedé mirandola heeft een prachtige, trieste melodie. De tekst is net zo triest. De titel betekent “Ik bleef naar haar kijken”. De zij is in dit geval de ex-geliefde. In de tekst komen de geliefden elkaar per ongeluk tegen. Hij, de tekstdichter heeft altijd naar dit moment verlangd, hij heeft ervan gedroomd haar weer tegen te komen. Bij hem komen tal van herinneringen naar boven, van geluk, maar vooral ook het falen van de relatie. Zijn strot knijpt dicht, hij kan niets zeggen en hij blijft haar aankijken. Echter, in haar ogen ziet hij dat het voor eens en altijd uit is. Hij beseft dat dat deze relatie niet opnieuw zal opbloeien en dat hij tot eenzaamheid gedoemd is. Zij vertrekt en om het hoekje blijft haar hij nakijken. In de tekst twee keer me quedé mirandola, maar met een net iets andere betekenis: eerst als hij haar bij de ontmoeting aanstaart, en op eind als hij haar nakijkt.
Me quedé mirandola
Después de un año atroz de soledad
volvimos a encontrarnos sin querer,
de pronto los recuerdos de otros días
que cantaba y que reía
acudieron en tropel.
Mis labios balbucearon con temor,
los ojos le contaron mi dolor,
mis ansias de encontrarla fueron tantas
que oprimida la garganta
me quedé mirándola.
Inútiles senderos fueron todos
caminos recorridos sin vivir,
bordeados de dudas y dolores
y sólo sinsabores aumentan mi sufrir.
Mas, ya no espero nada de la vida
ni ahora que la encuentro puede ser,
lo dice su mirada distraída
que he matado para siempre
lo que fuera su querer.
Aquel ensueño roto del ayer
no puede ya volver a florecer,
la tengo ante mis ojos esta tarde
y comprendo que no hay nadie
en mi triste anochecer.
Ha vuelto sin llegar la que esperé
la encuentro nuevamente y ya se va,
sabiendo que en su adiós está mi ruina
se alejó y de la esquina,
me quedé mirándola.
Me quedé mirandola (Ik bleef haar aankijken)
Na een afschuwelijk jaar van eenzaamheid
ontmoetten we elkaar per ongeluk weer,
plots kwamen en masse de herinneringen
aan andere dagen terug
toen ik nog zong en lachte.
Mijn lippen brabbelden van angst,
mijn ogen vertelden haar van mijn pijn,
mijn verlangen haar te ontmoeten was zo groot dat mijn keel verstrakte,
ik haar bleef aanstaren.
Alle paden die ik slaapwandelend afgelegd heb
waren niets anders dan doodlopende wegen,
omzoomd met twijfels en pijnen; mijn lijden wordt alleen maar vergroot door het verdriet.
Maar ik verwacht niets meer van het leven
zelfs nu ik haar weer zie, het wordt niks,
haar verstrooide blik zegt
dat ik voor altijd heb gedood
wat eens haar liefde was.
Die kapotte wensdroom uit het verleden
zal niet opnieuw gaan bloeien,
ik heb haar vanmiddag voor mijn ogen
en ik besef dat in mijn droeve levensavond
niemand op mij zal wachten.
Degene waar ik op wachtte is zonder te komen teruggekeerd. Ik ontmoet haar opnieuw en ze vertrekt, wetend dat haar afscheid mijn ondergang betekent, ze verwijderde zich en om het hoekje bleef ik haar nakijken.
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2016/02/02/me-quede-mirandola-1945/
https://tangowiki.org/wiki/Me_qued%C3%A9_mir%C3%A1ndola
https://www.whattangomeans.com/2019/01/me-quede-mirandola.html
http://www.tangobythesea.com/2015/06/me-quede-mirandola-i-staid-staring-at.html