Opnieuw lijd ik omdat ik geliefd ben en vandaag, net als toen, ben ik een slaaf van jouw liefde.
Prachtige tango uit 1926: Mi dolor. De muzikale tekst kent stevige ritmische coupletten en een melodieus refrein met heerlijke uithalen. De tekstdichter lijdt aan een verliefdheid die hij achter zich probeert te laten. In verre landen gaat hij op zoek naar vergetelheid en dat lukt zowaar, mede dankzij nieuwe liefjes. Totdat hij opnieuw de geliefde tegenkomt en als een blok voor haar valt. Opnieuw is hij, net als toen, een slaaf van haar hart: “un esclavo de tu corazón“.
De tekst van deze tango werd in 1943 door tekstschrijver Manuel Meaños herschreven, vanwege de door het militaire regime opgelegde censuur. Lunfardo (het slang van Buenos Aires) was verboden, evenals elke verwijzing naar dronkenschap of uitdrukkingen die immoreel of negatief voor de taal of het land konden worden beschouwd. Een aantal liedregels werd aangepast en één “immoreel” couplet viel zelfs helemaal weg. De gecensureerde tekst komt voor in Domingo Federico’s uitvoering uit 1947 (met Oscar Larocca). Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Mi_dolor
Mi dolor
Vuelvo de tierras muy lejanas donde ayer
fuera a buscar olvido a mi dolor,
consuelo al alma que sufrió, al creer
en los engaños y promesas del amor.
Rumbo al olvido, que es un bálsamo al sufrir,
partí llevando en mi amargura
el cruel recuerdo de la ventura
que en otros tiempos junto a ti creí vivir.
Fui
esclavo de tu corazón
y a tus caprichos yo cedí
y me pagaste con traición.
Hoy, curada mi alma de su herida,
pienso que nunca he de volver
a mendigar tu querer.
Porque allá donde fui
mis pesares a olvidar
del amor conocí
la delicia hasta embriagar—
y el placer que sentí
mi dolor llegó a curar.
Mi pasión sólo dio
los sentidos para amar,
pero mi alma dejó
su pureza conservar
y así pronto llegó
sus tristezas a olvidar.
Pero hoy te he visto junto a mi lado pasar
mi corazón tan rápido latió
que aquella herida que creí curar
ante tu vista de improviso se entreabrió,
pues no bastaron para calmar mi dolor
ni las caricias ni el olvido.
De nuevo sufro por ser querido
y hoy, como entonces,
soy esclavo de tu amor.
Mi dolor (Mijn verdriet)
Ik keer terug van verre landen waar ik heen ging om voor mijn verdriet vergetelheid te zoeken,
troost voor een gekwelde ziel,
gelovend in liefdesbedrog en -beloften.
Op weg naar vergetelheid, de balsem voor mijn lijden, vertrok ik, in mijn bitterheid de wrede herinnering aan het geluk in andere tijden in me dragend, dat ik dacht dichtbij je te leven.
Slaaf
was ik van je hart,
en ik boog voor je grillen
en je betaalde me met verraad.
Nu dat mijn ziel genezen is van de wond,
geloof ik dat ik nooit terug zal gaan
om je liefde te smeken.
Want waar ik heenging
om mijn spijt te vergeten,
daar leerde ik de bedwelmende geneugten
van de liefde kennen—
en door de genoegens die ik voelde
begon mijn verdriet te genezen.
Mijn zintuigen wierp ik
in de strijd om lief te hebben,
maar mijn ziel bleef
zijn zuiverheid behouden
en al snel kon al het verdriet
vergeten worden.
Maar vandaag heb ik je voorbij zien komen,
mijn hart klopte zo snel
dat die wond die ik genezen wist
bij je aanblik plotseling opende.
Noch de liefkozingen, noch de vergetelheid
waren genoeg om mijn verdriet te kalmeren.
Opnieuw lijd ik omdat ik bemind wil worden
en net als toen,
ben ik nu weer een slaaf van jouw liefde.
Toelichting
Op last van de censuur werden in 1943 de ondersteepte regels aangepast. Het couplet in italics verdween zelfs helemaal.
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2011/04/09/mi-dolor-1930/
https://es.wikipedia.org/wiki/Mi_dolor
