Ik kwam naar je poort, een ster knipoogde en die dag smeedde ik mijn eerste illusie.
In dit liefdeslied figureert een anjer. Een rode anjer staat symbool voor liefde en genegenheid en daarover handelt precies dit lied: liefde en genegenheid. In de tekst staat een jongen voor een huis. Achter het hek staat een meisje. De jongen valt voor het meisje en schrijft voor haar deze serenade. Zoals de tango betaamt, loopt het slecht af. In het laatste couplet (dat in de versie van Donato niet gezongen wordt) komt de jongen weerom aan de poort om voor zijn meisje te zingen. Tot zijn grote verdriet ontdekt hij dat ze is verdwenen.
Dit zo onschuldig ogend lied heeft een dubbele bodem. De componist van dit nummer is orkestleider Edgardo Donato. In het orkest van Donato zongen Horacia Lagos en zijn vrouw Lita Morales. Eind 1939 kwam daar een derde zanger bij, Romeo Gavioli. Deze Romeo (what’s in a name?) kreeg een verhouding met Lita. De twee lovers zingen hier een liefdeslied dat zomaar op hun eigen romance zou kunnen slaan. De driehoeksverhouding tussen Horacio, Lita en Romeo werd in de loop van de tijd dusdanig ingewikkeld (er kwam een baby) dat het orkest van Donato in 1942 helemaal ontplofte: Donato trok het zelf niet meer. Een reconstructie van de gebeurtenissen aan de hand van de liedteksten (!) valt na te lezen op deze webpagina.
Mi serenata
Niña de mi corazón
brindarte quiero un cantar
que sea el reflejo fiel
de cariño sin par,
niña de mi ilusión.
A tu reja llegué
una estrella guiñó
y aquel día forjé
mi primera ilusión.
Serenata que allí
para ti improvisó mi amor,
tu promesa de amor,
tu mirada, un clavel,
dieron premio a mi canción.
Hoy que ya el tiempo pasó,
vine a tu reja a cantar,
silencio fue el responder
a este triste dolor
que tu ausencia dejó.
Mi serenata (Mijn serenade)
Mijn hartelief,
ik wil je een lied aanbieden
dat de getrouwe weerspiegeling is
van mijn ongeëvenaarde genegenheid,
meisje van mijn dromen.
Ik kwam naar je poort
een ster knipoogde
en die dag smeedde ik
mijn eerste illusie.
Daar improviseerde ik voor jou,
deze serenade, mijn lief.
Mijn lied werd beloond door
jouw liefdesbelofte,
jouw blik, een anjer.
Nu de tijd is verstreken,
kwam ik aan je poort om te zingen,
stilte was het antwoord
op deze trieste pijn
die je afwezigheid achterlaat.
Bronnen
https://letrasdetango.wordpress.com/2010/09/15/398/
