Milonga de mis amores

Milonga de mis amores

Oigo tu voz
engarzada en los acordes
de una Iírica guitarra…
Sos milonga de otros tiempos…
Yo te vi crecer
prendida en las polleras
de un bailongo guapo y rompedor
como jamás ha de volver.
 
Nadie, tal vez,
comprendió mejor las penas
y el sentir de mi barriada…
Sin embargo te olvidaron y en el callejón
tan sólo una guitarra te recuerda,
criolla como vos,
y en su gemir tiembla mi ser.

Vuelvo cansada de todo
y en mi corazón lloran los años…
Mi vida busca tan sólo
la tranquilidad del viejo barrio…
Y encuentro todo cambiado
menos tu canción, milonga mía…
El progreso ha destrozado
toda la emoción de mi arrabal.

Quiero olvidar
y tus notas van llenando de tristeza el alma mía…He cruzado tantas veces ese callejón,
llevando entre los labios un silbido alegre y tu cantar, emborrachando el corazón.

Era feliz
entregado a las caricias de la única sincera
que acunó una primavera que no floreció…Milonga, ya no puedo continuar… El llanto me venció… Quiero olvidar… y pienso más.

Milonga van mijn liefdes

Ik hoor je stem
verweven in de accoorden
van een lyrische, dromerige gitaar…
Je bent een milonga uit vervlogen tijden…
Ik zag je opgroeien
gevangen in de rokken van een wervelend, overrompelend dansfeest, eentje zoals dat we nooit meer zullen meemaken.
 
Niemand, misschien,
begreep beter de zorgen
en het gevoel van mijn achterbuurt…
Maar ze vergaten jou en in de steeg
herinnert alleen een gitaar zich jou,
inheems, net als jij,
en in haar kreunen beeft mijn wezen.

Moe van alles keer ik terug
en in mijn hart huilen de jaren…
Mijn leven is slechts op zoek
naar de rust van de oude buurt…
En ik ontdek dat alles veranderd is
behalve jouw lied, ach mijn milonga…
De vooruitgang heeft alle gevoel
van mijn achterbuurt kapot gemaakt.

Ik wil vergeten
en je noten vullen mijn ziel met droefheid.
Ik heb dat steegje zo vaak doorkruist,
mijn lippen produceerden een vrolijk gefluit en mijn hart werd dronken van je gezang.

Ik was gelukkig, ik gaf me over aan de liefkozingen van de enige oprechte die een lentebloem wiegde die niet bloeide… Milonga, ik kan niet verder. Het huilen overviel me… Ik wil vergeten… en niet meer denken.