Nada

Niets, niets is er over van je geboortehuis. Alleen maar spinnenwebben in het opschietende onkruid.

Prachtig liefdesverdriet, verwoord in een mooie en melodieuze tekst. In de tekst is de minnaar aangekomen bij het huis van zijn voormalig geliefde, maar zij is vertrokken. Alles is weg. Het huis is leeg, de rozenstruiken zijn verdwenen, tussen het opschietende onkruid groeien spinnenwebben. Kortom, van de liefde is niets meer over. In het laatste couplet loopt de zanger weg van het geboortehuis van zijn geliefde, maar weet niet waarheen. Hij verneemt slechts een echo van haar stem. In de laatste regel komt, heel symbolisch, op de drempel van de voordeur een traan tot bloei.

Maria Graña (voz) y Esteban Morgado (guitarra), Nada, 2011

Nada

He llegado hasta tu casa…
¡Yo no sé cómo he podido!
Si me han dicho que no estás,
que ya nunca volverás…
¡Si me han dicho que te has ido!
¡Cuánta nieve hay en mi alma!
¡Qué silencio hay en tu puerta!
Al llegar hasta el umbral,
un candado de dolor
me detuvo el corazón.

Nada, nada queda en tu casa natal…
Sólo telarañas que teje el yuyal.
El rosal tampoco existe
y es seguro que se ha muerto al irte tú…
¡Todo es una cruz!
Nada, nada más que tristeza y quietud.
Nadie que me diga si vives aún…
¿Dónde estás, para decirte
que hoy he vuelto arrepentido a buscar tu amor?

Ya me alejo de tu casa
y me voy ya ni sé donde…
Sin querer te digo adiós
y hasta el eco de tu voz
de la nada me responde.
En la cruz de tu candado
por tu pena yo he rezado
y ha rodado en tu portón
una lágrima hecha flor
de mi pobre corazón.

Nada  (Niets)

Ik ben bij je huis aangekomen,
hoe het mij gelukt is, geen idee!
Als ze mij verteld hadden dat je er niet bent,
dat je nooit meer terugkomt…
Als ze mij hadden verteld dat je vertrokken bent!
Hoe sneeuwt het in mijn ziel!
Wat een stilte voor je deur!
Bij het bereiken van de drempel
deed een beklemmende pijn
mijn hart stokken.

Niets, niets is over van je geboortehuis,
alleen spinnenwebben tussen het onkruid.
De rozen zijn eveneens verdwenen,
vast gestorven bij je vertrek…
Alles is een kruis!
Niets, niets anders dan stilte en verdriet.
Niemand die me kan vertellen of je nog leeft…
Waar ben je, om te je vertellen
dat ik teruggekomen ben op zoek naar je liefde?

Ik verwijder me van je huis
niet wetend in welke richting…
Zonder te willen zeg ik je tot ziens
en uit het niets
antwoordt de echo van je stem.
In je beklemmende noodlot
heb ik gebeden voor je verdriet,
en op je voordeur
rolde een traan uit mijn arme hart
en kwam tot bloei.

Bronnen
https://letrasdetango.wordpress.com/2011/11/25/nada/

Nummer 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *