Nostalgias

Nostalgias

Quiero emborrachar mi corazon 
para olvidar un loco amor 
que mas que amor es un sufrir… 
Y aqui vengo para eso, 
a borrar antiguos besos 
en los besos de otras bocas. 
Si su amor fue flor de un dia, 
por que causa es siempre mia 
esta cruel preocupacion. 
Quiero, por los dos, mi copa alzar 
para olvidar mi obstinacion, 
y mas la vuelvo a recordar. 

Nostalgias 
de escuchar su risa loca 
y sentir junto a mi boca 
como un fuego su respiracion… 
Angustias 
de sentirme abandonado 
y sentir que otro a su lado 
pronto, pronto le hablara de amor… 
Hermano, 
yo no quiero rebajarme 
ni pedirle ni rogarle 
ni decirle que no puedo mas vivir. 
Desde mi triste soledad 
vere caer las rosas muertas 
de mi juventud. 

Gime, bandoneon, tu tango gris 
quizas a ti te hiera igual 
algun amor sentimental… 
Llora mi alma de fantoche 
sola y triste en esta noche, 
noche negra y sin estrellas. 
Si las copas traen consuelo, 
aqui estoy con mi desvelo 
para ahogarlo de una vez. 
Quiero emborrachar al corazon 
para despues poder brindar 
por los fracasos del amor.

Nostalgias  (Hunkering)

Ik wil mijn gevoel bedrinken
om een dwaze liefde te vergeten die,
meer dan een liefde, een lijden is… 
En daarom ben ik hier,
om eerdere kussen te wissen
met de kussen van andere monden.
Als haar liefde kortstondig was,
waarom leeft deze wrede obsessie
dan in mij voort?
Ik wil, voor ons beiden, het glas heffen
om mijn koppigheid te vergeten,
maar deste meer herinner ik haar.

De hunkering
haar gekke lach te horen
en naast mijn mond
haar vurige adem te voelen… 
De angst
me verlaten te voelen
en te weten dat iemand anders aan haar zijde haar zoete woordjes in zal fluisteren… 
Vriend,
ik wil niet de vernedering
van het vragen, het smeken,
zeggen dat ik niet zonder haar kan leven. 
Vanuit mijn trieste eenzaamheid
zie ik de verwelkte rozen vallen
van mijn jeugd. 

Kreun, bandoneon, je sombere tango,
misschien heeft een of ander liefdesverdriet
jou ook verwond…
Huil, mijn reddeloze ziel,
huil vannacht, eenzaam en verdrietig,
in deze zwarte en sterrenloze nacht.
Als de drank troost kan bieden,
dan wil ik mijn slapeloosheid
in één keer verdrinken. 
Ik wil mijn hart dronken voeren,
om daarna te kunnen proosten
op de mislukkingen van de liefde.