Je huilt en al huilend vallen tranen trillend van emotie op de pagina’s van je bouquetreeks-roman.
Een echte tranentrekker, dit lied. Het handelt over een oude vrijster, een vrouw die nooit een vriendje heeft gehad. Terwijl de zon over haar leven onder gaat, wenst ze zich nog steeds een bouquetreeks-liefde, droomt ze van haar prins die nooit kwam. Het lied heeft een prachtige melodie, eentje die empathie oproept. De tekst is echter keihard en kent geen medelijden. Haar droom wordt belachelijk gemaakt: “stop met huilen, vergeet die in prachtige volzinnen sprekende droomprins”. Het laatste couplet (niet gezongen in de versie van Láurenz/Podestá) komt met een onverwachte, maar prachtige wending waarin de tekstdichter zijn eigen lot vergelijkt met het hare. Ook hij verlangt naar een liefdevolle streling die hem zijn noodlot doet vergeten.
Nunca tuvo novio
Pobre solterona, te has quedado
sin ilusión, sin fe…
tu corazón de angustias se ha enfermado,
puesta de sol es hoy tu vida trunca.
Sigues como entonces, releyendo,
el novelón sentimental
en el que una niña aguarda en vano
consumida por un mal de amor.
En la soledad
de tu pieza de soltera está el dolor…
triste realidad
es el fin de tu jornada sin amor…
lloras y al llorar
van las lágrimas temblando tu emoción
en las hojas de tu viejo novelón;
te ves sin fuerza palpitar.
Deja de llorar
por el príncipe soñado que no fue
junto a ti a volcar
el rimero melodioso de su voz…
tras el ventanal,
mientras pega la llovizna en el cristal
con tus ojos más nublados de dolor
soñás un paisaje de amor.
Nunca tuvo novio, ¡pobrecita!
¿Por qué el amor no fue
a su jardin humilde de muchacha
a reanimar las flores de sus años?
¡Yo, con mi montón de desengaño
sigual que vos, vivo sin luz,
sin una caricia venturosa
que haga olvidar mi cruz!
En la soledad
de tu pieza de soltera está el dolor…
triste realidad
es el fin de tu jornada sin amor…
lloras y al llorar
van las lágrimas temblando tu emoción
en las hojas de tu viejo novelón;
te ves sin fuerza palpitar.
Nunca tuvo novio (Nooit een vriendje gehad)
Arme vrijster, je bent alleen achtergebleven
zonder dromen, zonder hoop…
Jouw hart is ziek van verdriet,
de zon gaat onder over je gebroken leven.
Je gaat verder zoals toen,
dat sentimentele romannetje herlezend
waarin een jong meisje tevergeefs wacht,
verteerd door liefdessmart.
In de eenzaamheid
van je vrijgezellenflat wacht je de pijn:
het einde van je liefdeloze reis,
een trieste realiteit…
je huilt en al huilend
vallen tranen trillend van emotie
op de pagina’s van je bouquetreeksroman;
je voelt je hart krachteloos kloppen.
Stop met huilen
over de droomprins die nooit verscheen
om aan jouw zijde de melodieuze volzinnen van zijn stem uit te storten…
achter het raam droom je,
terwijl de motregen tegen het glas plakt,
je ogen vertroebeld van verdriet,
van een landschap vol van liefde.
Nooit heeft ze een vriendje gehad, arm ding.
Waarom kwam de liefde niet
naar haar nederige meisjestuin om de bloem
van haar jaren nieuw leven in te blazen?
Ik, met mijn eveneens teleurgestelde verwachting leef zonder licht,
zonder een liefdevolle streling
die me mijn noodlot doet vergeten.
In de eenzaamheid
van je vrijgezellenflat wacht je de pijn:
het einde van je liefdeloze reis,
een trieste realiteit…
je huilt en al huilend
vallen tranen trillend van emotie
op de pagina’s van je boeketreeks-roman;
je voelt je hart krachteloos kloppen.
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2010/08/13/nunca-tuvo-novio-1930/
https://www.todotango.com/musica/tema/329/Nunca-tuvo-novio/
Mooie vertaling. Mooi gevonden vind ik bijvoorbeeld: vrijgezellenflat, bouquetreeksroman, arme vrijster. Bedankt!