Nu weet ik dat mijn leven, net als jij, slechts een ver en donker landschap is, zonder dromen van zilver, zonder liefdesgoud.
Liefdesverdriet aan de muur. Een schilderij, een herfstlandschap, daarom draait de tekst van deze wals. Op het doek veel schaduw, nevel, wolken en mist, bomen in de aprilregen (in Argentinië zijn de seizoenen omgekeerd). Dit recent aangeschafte schilderij heeft de dichter opgehangen tegenover de plek waar het portret van zijn voormalig geliefde hing. Hij vraagt zich af wie de schilder is en hoe die zijn geliefde zou schilderen, hoe de schilder haar gevoelens zou vastleggen. In het herfstlandschap herkent de dichter het beeld van de voorbije liefde: hun beider levens ziet hij als donkere, treurige landschappen zonder licht, zonder hoop.
De tekst van deze wals met zijn prachtige beeldspraak is geschreven door de dichter Homero Manzi en op muziek gezet door de pianist Sebastián Piana. Het duo Manzi/Piana was een sterk koppel, dat vooral veel milongas voortgebracht heeft: Milonga sentimental, Milonga de Puente Alsina, Milonga de los fortines, Mañanera, Betinotti, Milonga del 900, Milonga triste, Pena mulata, Papá Baltasar, Carnavalera. Daarnaast schreven ze een aantal bekende tangos en dus deze wals, Paisaje (Landschap). Meer achtergronden in dit mooie interview met Sebastián Piana: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/83/Piana-The-last-interview-/
Paisaje
Te compré una tarde, paisaje lejano,
el marco dorado y el tema otoñal.
Te colgué en el muro frente a su retrato,
frente a su retrato que ya no está más.
Es tal vez por eso que recién me angustian
tu tono velado, tu sombra, tu gris,
tu cielo techado de nubes y bruma,
tu parque llorando con lluvia de abril.
¿Quién será, quien será
que en tu tela pintó
la quietud otoñal del pinar?
¿Y esa luz de olvido,
y el confín perdido,
y el camino herido de azul
y la soledad?
¿Quién será que una vez
te encontró como sos
y logró comprender tu color?
¿Qué alma, qué alma buena
vio la pena, pena
de la nube gris
del camino azul
del dolor de abril?
Soledad de nadie colgada del muro.
Hoy sé que mi vida lo mismo que vos
sólo es un paisaje lejano y oscuro
sin plata de ensueño, sin oro de amor.
Somos… sí, lo mismo, con igual destino.
Garúa borrosa de un día de abril.
Un nido vacío y un viejo camino
y un aire de ausencia muy triste y muy gris.
Paisaje (Landschap)
Ik kocht je op een middag, veraf landschap,
een herfstschap in gouden lijst.
Ik hing je aan de muur tegenover haar portret,
tegenover haar portret dat er niet meer is.
Dat is misschien de reden waarom ik zojuist van streek ben geraakt: door je gesluierde toon, je schaduw, je grijs, je lucht bedekt met wolken en met mist, je park dat aprilregen huilt.
Wie zou het zijn, wie zou het zijn
die de herfststilte van het dennenbos
op jouw doek schilderde?
En dat licht van vergetelheid
en die verloren horizon,
het blauw beschaduwde pad
en de eenzaamheid?
Wie zou het zijn die eenmaal
jou ontmoette zoals je bent
en jouw kleur wist te begrijpen?
Welke ziel, welke goede ziel
zag de pijn, de pijn
van de grijze nevel,
van de blauwe weg,
van het aprilverdriet?
Kale eenzaamheid hangend aan de muur.
Nu weet ik dat mijn leven, net als jij,
slechts een ver en donker landschap is
zonder dromen van zilver, zonder liefdesgoud.
We zijn… ja, hetzelfde, dragen hetzelfde lot.
Wazige motregen op een aprildag.
Een leeg nest en een oud pad
en een droevig, grijs gevoel van afwezigheid.
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2009/09/18/paisaje-1943/
https://www.tangoandchaos.org/chapt_4music/23paisaje.htm
http://tangosalbardo.blogspot.com/2017/11/paisaje.html
https://www.todotango.com/english/history/chronicle/83/Piana-The-last-interview-/
