Dat kleine stukje hemel bevat jouw blijdschap en mijn liefde.
Een klein stukje hemel, zo luidt de titel van dit poëtische lied dat terugblikt op een kindertijd. Dat kleine stukje hemel verwijst naar een vroegere liefde die plaats had in een tuin met een hek: een kleine, in zichzelf besloten wereld, een tovertuin uit de kindertijd. Een tuin met een bronzen hek. Erg moeilijk om precies te vertalen, de Engelstalige website die ik als bron gebruik, helpt maar amper.
In tangoteksten komt vaker een hek voor: una reja. Zo’n hek is anders dan bij ons, het is niet zomaar een tuinhekje. De huizen in Buenos Aires, en dan met name in de oude wijken, waren vaak voorzien van een voornaam gietijzeren hek. Zelfs al was er geen tuin, dan zat er voor de voordeur vaak nog een rijk geornamenteerd hek. Zie bijvoorbeeld deze link of #rejasdebuenosaires op Instagram. In tangoliederen staat zo’n hek, denk ik, voor de grens tussen de veilige kinderwereld en de buitenwereld.
Pedacito de cielo
La casa tenía una reja
pintada con quejas
y cantos de amor.
La noche llenaba de ojeras
la reja, la hiedra
y el viejo balcón…
Recuerdo que entonces reías
si yo te leía
mi verso mejor
y ahora, capricho del tiempo,
leyendo esos versos
¡lloramos los dos!
Los años de la infancia
pasaron, pasaron…
La reja está dormida de tanto silencio
y en aquel pedacito de cielo
se quedó tu alegría y mi amor.
Los años han pasado
terribles, malvados,
dejando esa esperanza que no ha de llegar
y recuerdo tu gesto travieso
después de aquel beso
robado al azar…
Tal vez se enfrió con la brisa
tu cálida risa,
tu límpida voz…
Tal vez escapó a tus ojeras
la reja, la hiedra
y el viejo balcón…
Tus ojos de azúcar quemada
tenían distancias
doradas al sol…
¡Y hoy quieres hallar como entonces
la reja de bronce
temblando de amor!…
Pedacito de cielo (Een klein stukje hemel)
Het huis had een hek
beschilderd met klachten
en liefdesliedjes.
De doorwaakte nacht,
het hek, de klimop
en het oude balkon …
Ik herinner me dat je lachte
toen ik je
mijn beste vers voorlas
en nu, gril van de tijd,
deze versen lezend,
huilen we allebei!
De kinderjaren,
ze gingen voorbij, voorbij…
Door alle stilte slaapt het hek
en in dat kleine stukje hemel
zit jouw blijdschap en mijn liefde.
De jaren zijn voorbijgegaan,
vreselijk en slecht,
de hoop is verlaten en keert niet terug
en ik herinner me jouw ondeugende gebaar
na die toevallig
gestolen kus…
Misschien koelde de wind
je warme lach,
je heldere stem….
Misschien ontsnapte het hek,
de klimop en het oude balkon
aan je oogleden…
Je caramelkleurige ogen
bevatten diepten
verguld door de zon…
En nu wil je,
bevend van liefde, net als toen
het bronzen hek ontdekken…
Bronnen
http://tangocommuter1.blogspot.com/2013/09/tango-is-more-than-music-it-is-window.html
