Van dat bedwelmende poëem tussen ons twee is niets meer over. Triest zeg ik je vaarwel, je zult de emotie voelen van mijn hartepijn.
Poema (uitspraak: Po-e-ma) is één van de meest romantische tangonummers die er bestaan. In de (Europese) salons wordt het regelmatig gedraaid. De tekst bezingt een droom van liefde en aanbidding die voorbij is. De titel ‘Poema’ is afkomstig uit de beginregel van het tweede en laatste couplet: “De aquel poema embriagador, ya nada queda entre los dos“, oftewel: “van dat bedwelmende poëem tussen ons twee is niets meer over.”
In Argentinië was deze tango nooit populair: in de vorige eeuw werd het nummer slechts één keer opgenomen door een Argentijns tango-orkest van naam, namelijk door dat van Canaro. Daarvoor zijn meerdere redenen. Om te beginnen is de tango gecomponeerd op het Europese continent. De muziek is van Eduardo Bianco, een violist en orkestleider die in met name Frankrijk veel succes had met het orkest Bianco-Bachicha. De Frans/Parijse tango was een afgeleide versie van de Argentijnse tango en deze Poema is een exponent daarvan. Vergeleken met de Zuid-Amerikaanse oorsprong is deze muziek te romantisch, te zoet, te zwijmelig. Te weinig pit. Wat blijkbaar ook kwaad bloed zette, was dat Bianco Argentinië ontvlucht was wegens de moord op een minnaar van zijn vrouw, een medemuzikant in het orkest waar hij speelde. Ten slotte afficheerde Bianco zich graag met foute leiders zoals Mussolini en Hitler, maar dat is een ander verhaal. Bron: brisbanehouseoftango.com.au/the-dark-side-of-canaros-poema/
Poema
Fué un ensueño de dulce amor,
horas de dicha y de querer,
fué el poema de ayer,
que yo soñé,
de dorado color,
vanas quimeras del corazón,
no logrará descifrar jamás,
nido tan fugaz,
fue un ensueño de amor y adoración.
Cuando las flores de tu rosal,
vuelvan mas bellas a florecer,
recordarás mi querer,
y has de saber,
todo mi intenso mal.
De aquel poema embriagador,
ya nada queda entre los dos,
doy mi triste adiós,
sentiras la emoción,
de mi dolor…
Poema (Gedicht)
Een droom van zoete liefde,
uren van vreugde en beminnen,
dat was ooit het gedicht
waarvan ik droomde,
goudgekleurd,
ijdele hersenschimmen van het hart
die ik nooit zal kunnen ontcijferen,
een nestje, zo kortstondig,
het was een mijmering van liefde en adoratie.
Wanneer de bloemen van je rozenstruik
opnieuw weer bloeien, mooier dan ook,
zul je je mijn liefde herinneren,
en je zult weten,
van heel mijn intens ongeluk.
Van dat bedwelmende poëem
tussen ons tweeën blijft niets over,
triest zeg ik je vaarwel,
en je zult het gevoel bemerken
van mijn intense hartepijn…
Toelichting
Het “intenso mal” in de laatste regel van het tweede couplet verwijst volgens sommige bronnen naar de moord begaan door componist Eduardo Bianco op een minnaar van zijn vrouw, zeker als je “el mal” vertaalt met “het kwaad”. Maar “mal” kan behalve “kwaad” ook “ziekte” of “ongeluk” betekenen. Dat laatste lijkt mij in deze context toch passender.
Bronnen
http://www.planet-tango.com/lyrics/Poema.htm
