Hoe triest is het, na zoveel liefde, het geluk te herinneren dat voorbijging.
Melodramatisch en romantisch liefdesverdrietlied uit 1934, dit Remembranza (soms ook Remembranzas genoemd). Het lied gaat over de zoete herinnering aan een voorbije liefde. De teneur is er een van wanhoop, dat de geliefde vertrokken is, ver weg. Maar het lied spreekt ook van hoop, dat die illusoire liefde ooit weer mag terugkeren.
De lichtelijk gezwollen muziek van de tango Remembranza werd gecomponeerd door Mario Melfi, bandoneonista, orkestleider en componist. De Argentijnse Melfi vertrok in 1923 van Buenos Aires naar Parijs om nooit meer terug te keren. Hij trad in Europa op met het orkest van Bachicha en ook onder eigen naam, in onder andere Frankrijk, Zwitserland, Italië en Spanje. Melfi was bevriend met Carlos Gardel, net als de tekstschrijver van Remembranza, Mario Battistella. Remembranza werd in 1934 door beide Mario’s geschreven in Parijs en is dus eigenlijk, net als Poema (ook een compositie van Melfi), geen Argentijnse maar een Europese tango. De tekst van Battistella blinkt ook niet uit in diepgang. De tango Remembranza werd evenwel een groot succes, vooral in de uitvoering van het orkest van Osvaldo Pugliese met Jorge Maciel.
Remembranza
¡Cómo son largas las semanas
cuando no estás cerca de mí!
No sé qué fuerzas sobrehumanas
me dan valor lejos de ti.
Muerta la luz de mi esperanza,
soy como un náufrago en el mar.
Sé que me pierdo en lontananza
mas no me puedo resignar…
Ay…que triste es recordar
después de tanto amar,
esa dicha que pasó…
flor de una ilusión,
nuestra pasión se marchitó.
Ay, ¡olvida mi desdén!
retorna dulce bien,
a nuestro amor
y volverá a florecer
nuestro querer
como aquella flor…
Remembranza (Herinnering)
Hoe lang duren de weken
wanneer je niet in mijn buurt bent!
Ik weet niet welke bovenmenselijke kracht
me moed geeft, zo ver weg van jou.
Het licht van mijn hoop is gedoofd,
ik ben als een schipbreukeling op zee.
Ik weet dat ik ver achter de horizon verloren ben,
maar ik kan me er niet bij neerleggen…
Oh… hoe triest is het, na zoveel liefde,
het geluk te herinneren
dat voorbijging…
vrucht van een illusie,
onze passie verdorde.
Oh, vergeet mijn dedain,
geef onze liefde
haar zoete goedheid terug
en onze liefde zal weer opbloeien,
ons minnekozen,
net als die bloem…
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2010/04/22/remembranzas-1934/
