Rosas de otoño

Rosas de otoño

Tu eres la vida, la vida dulce,
llena de encantos y lucidez;
tú me sostienes y me conduces
hacia la cumbre de tu altivez.
 
Tú eres constancia, yo soy paciencia;
tú eres ternura, yo soy piedad
Tú representas la independencia,
yo simbolizo la libertad.
 
Tú bien lo sabes que estoy enfermo
y en mi semblante claro se ve
que ya de noche casi no duermo,
no duermo nada ¿sabes por qué?
 
Porque yo sueño cómo te aprecio,
de que a mi lado te he de tener…
Son sueños malos, torpes y necios,
pero, mi vida, ¡qué voy a hacer!
 
Yo sufro mucho, me duele el alma
y es tan penosa mi situación
que muchas veces, por buscar calma,
llevo mis dedos al diapasón…
 
De tu desprecio nunca hagas gala
porque, si lo haces, ¡pobre de mí!…
Quereme siempre, no seas tan mala…
Vamos, ingrata, ¡no seas así!

Rosas de otoño   (Herfstrozen)

Jij bent het leven, het zoete leven,
vol van tover en klaarheid;
jij ondersteunt me en leidt me
naar de toppen van je trots.
 
Jij bent standvastigheid, ik ben geduld;
jij bent tederheid, ik ben genade.
Jij representeert de onafhankelijkheid,
ik symboliseer de vrijheid.
 
Je weet best dat ik ziek ben
en mijn gelaatsuitdrukking toont
dat ik ‘s nachts bijna niet slaap.
Ik slaap bijna niet, weet je waarom?
 
Omdat ik droom hoe ik je hoogschat,
dat je aan mijn zijde hoort te zijn…
Het zijn slechte dromen, onhandig en dwaas, maar wat, mijn schat, moet ik anders?

Ik lijd duchtig, mijn ziel pijnigt mij
en mijn situatie is dusdanig penibel
dat ik, om rust te vinden, vaak
mijn vingers naar de snaren breng…
 
Toon me nooit je misprijzen,
want als je dat doet, wee mij.
Hou altijd van me, wees niet zo slecht.
Kom, ondankbare, wees niet zo.