Je heette Rosicler, als het licht van de ochtendstond. En in de lelies van jouw huid geurde heel mijn verleden.
Rosicler heet deze tango. In het Nederlands betekent dat “Bleekroze”. In de tekst is Rosicler de naam van de ex-geliefde. Haar naam is synoniem voor het tere ochtendlicht: bleek en roze. De tekstdichter herinnert zich zoete dingen zoals de leliegeur van haar huid. Maar blijkbaar is er iets vreselijks mis gegaan, want de dichter lijdt aan een donker en duister liefdesverdriet: zijn geloof is dood, zijn hoop verdord. Hij zal nooit meer terugkeren en blijft achter in een schaduwwereld waarin hij alleen maar haar naam kan noemen: Rosicler.
Rosicler
La vida es este río que me arrastra en su corriente,
blando y yacente, lívida imagen,
de vuelta ya de todos los nostálgicos paisajes
muerta la fe, marchita la ilusión…
Me queda en este río de las sombras, sin riberas,
una postrera, dulce palabra.
Pálida esperanza entre el murmullo:
¡nombre tuyo!… ¡nombre tuyo!…
dulce nombre de un amor…
Te llamabas Rosicler, como el primer rayo del día…
Y en los lirios de tu piel todo mi ayer se perfumó…
Ese ayer que me persigue con su máscara terrible
de dolor y de imposibles…
Ya me voy… rubia mujer,
ya nunca más he de volver…
Y en el río de las sombras
soy la sombra que te nombra,
¡mi Rosicler!…
(Instrumental)
La vida está detrás; en una playa murmurante,
virgen marina, frente al levante…
debajo de un revuelo de primeras golondrinas
¡cuyo pregón me oprime el corazón!…
La vida está detrás, en la palabra luminosa,
que era tu nombre de luz y rosa…
Esto… que repito entre el murmullo:
¡nombre tuyo!… ¡nombre tuyo!…
¡mientras muero sin amor!…
Rosicler
Het leven is deze lieflijke en uitgestrekte rivier die me meesleurt in zijn stroom,
doodsbleek beeld teruggekeerd uit alle nostalgische landschappen,
mijn geloof is dood, mijn hoop verdord…
Ik blijf achter in deze schaduwzwarte rivier, zonder oevers, een laatste, lieflijk woord.
Flauwe hoop te midden van het gemurmel:
Jouw naam!… Jouw naam!…
zoete naam van een liefde…
Je heette Rosicler, als het eerste licht van de ochtendstond…
En de lelies van jouw huid besprenkelden heel mijn verleden…
Dat verleden achtervolgt me met zijn verschrikkelijk masker
van pijn en onmogelijkheden…
Ik vertrek… blonde vrouw,
ik zal nooit meer terugkeren…
En in de schaduwzwarte rivier
ben ik de schaduw die jouw naam noemt,
mijn Rosicler!…
(instrumentaal)
Het leven ligt achter mij; in een kabbelend strand, een maagdelijke kust gericht op het oosten… onder het gefladder van de eerste zwaluwen wier roep op mijn hart bedrukt!…
Het leven ligt achter mij, in het lichtende woord
dat jouw naam was, licht en roze…
En te midden van het gemurmel herhaal ik dat woord: jouw naam!… jouw naam!…
terwijl ik zonder liefde sterf!…
Bronnen
https://www.tangopoetryproject.com/translations/rosicler
Naamloze kopie van een vertaling gekregen van Joyce Weskin, ca. 1998
