En terwijl ik rook vormt de rook jouw figuur en in het aroma van de tabak bespeur ik uit de verte jouw parfum dat verhaalt van jouw vergetelheid en mijn waanzin.
Liefdesverdriet gesmoord in tabak, dat is de strekking van dit lied. In 1944, toen dit lied geschreven werd, rookte iedereen nog, en zéker alle minnaars en beminden. In de tekst roept de sigaretterook de verre, onbereikbare geliefde op. De ijle rookvormen doen de tekstdichter denken aan de vorm van zijn lief, de geur van de rook roept uit de verte haar parfum op. Het maakt haar tegelijkertijd dichtbij en veraf.
Dit lied is gebaseerd op de daadwerkelijke liefdesgeschiedenis tussen tekstdichter José María Contursi en de knappe Susana Gricel Viganó. Ze ontmoetten elkaar in Buenos Aires. Gricel woonde op dat moment in Córdoba. Ze vergezelde de zussen Gori en Nelly Omar – vriendinnen uit hun woonplaats Guaminí – naar een optreden van Nelly die zangeres was. Contursi, bijnaam Katunga, was een woest aantrekkelijke radiopresentator, zij een blondine met mooie trekken. Gricel’s veertien jonge jaren weerhielden haar er niet van om verliefd te worden op de 23-jarige Contursi. Dit alles gebeurde in het jaar 1934.
Vanwege de fysieke afstand tussen beiden en vanwege de persoonlijke omstandigheden van Katunga (hij was getrouwd en had een kind) was hun liefde onmogelijk. In 1942 schreef Contursi de tango Gricel die met de stem van Francisco Fiorentino door Aníbal Troilo werd opgenomen. Het succes daarvan was het begin van een reeks prachtige tangos die Contusi baseerde op de onmogelijke liefde op zijn verre geliefde: Verdemar, La noche que te fuiste, Sin lágrimas, Quiero verte una vez más, Cosas olvidados, Tu piel de jazmin, Claveles blanco, Tú, Por calles olvidadas, Cristal, Mi tango triste, Esta noche de copas, Vieja amiga, Y la perdí en ook deze tango Tabaco. Bron: http://tangosalbardo.blogspot.com/2012/09/tabaco.html
Tabaco
Tu voz surgió de las sombras
como un lejano reproche;
tu voz que llora y me nombra
mientras más aún se asombran
los fantasmas de esta noche.
Están mis ojos cerrados
por el terror del silencio;
mi corazón, desgarrado
porque no me he perdonado
todo el mal que te causé.
Más, muchísimo más
extrañan mis manos tus manos amantes…
Más, muchísimo más
me aturdo al saberte tan cerca y tan distante…
Y mientras fumo forma el humo tu figura
y en el aroma del tabaco tu fragancia
me conversa de distancias,
de tu olvido y mi locura…
Tú, que vives feliz
tal vez esta noche te acuerdes de mí…
Parece un sueño de angustias
del que despierto temblando
y están tiradas y mustias
las violetas de esa angustia
y mis ojos sollozando.
Los pobres siguen cerrados
por el terror del silencio…
Mi corazón, desgarrado
porque no me he perdonado
todo el mal que te causé.
Tabaco (Tabak)
Je stem doemde uit de schaduw op
als een veraf verwijt;
je stem die huilde en die mijn naam noemde
terwijl de geesten van vannacht
zich nóg meer verbaasden.
Mijn ogen zijn gesloten
tegen de terreur van de stilte;
mijn hart, verscheurd
omdat ik mezelf niet heb vergeven
voor al het ongeluk dat ik je aandeed.
Meer, nog veel meer
missen mijn handen je liefhebbende handen… Meer, nog veel meer
verbaas ik me je zo dichtbij en zo veraf te weten. En terwijl ik rook vormt de rook jouw figuur
en in het aroma van de tabak bespeur ik
uit de verte jouw parfum dat verhaalt
van jouw vergetelheid en van mijn waanzin…
Jij, die gelukkig bent,
misschien herinner je je mij vanavond…
Het lijkt een angstdroom
waaruit ik trillend wakker wordt.
De viooltjes van deze angst
zijn geplukt en verwelkt,
mijn ogen snikken.
Mijn armen blijven gesloten
tegen de terreur van de stilte.
Mijn hart, verscheurd
omdat ik mezelf niet heb vergeven
voor al het ongeluk dat ik je aandeed.
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2017/01/03/tabaco-1944/
http://tangosalbardo.blogspot.com/2012/09/tabaco.html
