Te aconsejo que me olvides

Ik ontving je laatste brief waarin je schreef: Ik raad je aan mij te vergeten, alles wat we hadden is voorbij.

Prachtig liefdesverdriet, dit lied. Een minnaar ontvangt een brief van zijn geliefde met het verzoek haar foto en al haar brieven terug te sturen. “Ik raad je aan mij te vergeten”, schrijft zij, “alles wat we hadden is voorbij, is dood.” De minnaar schikt zich in zijn lot. Zij is getrouwd, hij wil haar goede naam niet te grabbel gooien door een schandaal te maken. Hij herinnert haar dwaze verliefdheid en haar hete kussen. Plagerig zegt hij dat hij díe niet terug kan sturen, evenmin als de leegte die zij achterliet.

Orquesta Ánibal Trolio canta Francisco Fiorentino, Te aconsejo que me olvides, 1941

Te aconsejo que me olvides

Recibí tu última carta
en la cual tú me decías:
“Te aconsejo que me olvides,
todo ha muerto entre los dos.
Sólo pido mi retrato
y todas las cartas mías,
ya lo sabes que no es justo
que aún eso conserves vos.”

Hoy reconocés la falta,
tenés miedo que yo diga…
que le cuente a tu marido
nuestra íntima amistad—
¡Soy muy hombre, no te vendo,
no soy capaz de una intriga!
Lo comprendo que, si hablara,
quiebro tu felicidad.

Pero no vas a negar
que cuando vos fuiste mía
dijiste que me querías,
que no me ibas a olvidar.
Y que, ciega de cariño,
me besabas en la boca
como si estuvieras loca—
sedienta, nena, de amar.

Yo no tengo inconveniente
en enviarte todo eso,
sin embargo, aunque no quieras,
algo tuyo ha de quedar.
El vacío que dejaste
y el calor de aquellos besos
bien lo sabes que no puedo
devolvértelos jamás.

Yo lo hago en bien tuyo
evitando un compromiso,
sacrifico mi cariño
por tu apellido y tu honor;
me conformo con mi suerte,
ya que así el destino quiso
pero acuérdate bien mío,
¡que esto lo hago por tu amor!

Ik raad je aan mij te vergeten

Ik ontving je laatste brief
waarin je mij vertelde:
“Ik raad je aan mij te vergeten,
alles wat we hadden is voorbij.
Ik wil alleen mijn portret
en al mijn brieven terug,
je weet dat het niet eerlijk is
dat ze je nog steeds bewaart.”

Nu erken je je fout,
je bent bang dat ik het zeg…
dat ik je man vertel
over onze intieme vriendschap—
Ik ben mans genoeg, ik zet je niet te koop,
ik ben niet in staat een schandaal te maken!
Ik begrijp dat ik je geluk bederf
wanneer ik zou praten.

Maar je kan niet ontkennen
dat toen je de mijne was,
dat je zei dat je van me hield,
dat je mij niet zou vergeten,
en dat, verblind door genegenheid,
jij me op de mond kuste
alsof je gek was—
hunkerend, meisje, naar liefde.

Ik heb er geen probleem mee
je dat alles op te sturen,
hoe dan ook, zelfs als je niet wil,
toch zal iets van jou achterblijven.
De leegte die je achterliet
en de hitte van die kussen,
je weet heel goed dat ik je die
nooit kan retourneren.

Een compromis vermijdend
doe ik het voor jouw bestwil,
ik offer mijn genegenheid op
voor jouw goede naam en eer;
ik schik me in mijn lot,
het moest zo zijn
maar onthoud goed
dat ik het doe uit liefde voor jou!

Bronnen
https://poesiadegotan.com/2009/04/09/te-aconsejo-que-me-olvides-1926/
http://tangoallison.squarespace.com/blog/2019/9/19/te-aconsejo-que-me-olvides
https://www.todotango.com/musica/tema/1632/Te-aconsejo-que-me-olvides/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *