Trottoirs die ik bewandelde, geboefte dat er niet meer is— onder jouw satijnen hemel nachtbraakt een stukje van mijn hart.
Prachtig lied, deze tango genaamd Tinta roja, oftewel “Rode inkt”. De tekst is een zeer impressionische schets vol flarden uit een grijs verleden. Centraal in de tekst staat een rode vlek op een muur. Dat rood komt terug in het rood van een brievenbus en het onvermijdelijke kroegje op de hoek waar een Italiaan huilt om zijn liefje. Daarna komt het rood nogmaals terug als het bloedende hart van de tekstdichter die een meisje uit de buurt beminde, een meisje dat — hoe kan het ook anders — weer vertrok. De dichter kijkt met heimwee terug, naar zijn oude buurt, de trottoirs, het geboefte op straat, haar balkon, de nachtelijke hemel van weleer.
Tinta roja
Paredón,
tinta roja en el gris del ayer,
tu emoción
de ladrillo feliz
sobre mi callejón
con un borrón
pintó la esquina
y al botón
que en el ancho de la noche
puso al filo de la ronda
como un broche…
Y aquel buzón carmín,
y aquel fondín
donde lloraba el tano
su rubio amor lejano
que mojaba con bon vin.
¿Dónde estará mi arrabal?
¿Quién se robó mi niñez?
¿En qué rincón, luna mía,
volcás como entonces
tu clara alegría?
Veredas que yo pisé,
malevos que ya no son—
bajo tu cielo de raso
trasnocha un pedazo
de mi corazón.
Paredón
tinta roja en el gris
del ayer…
Borbotón
de mi sangre infeliz
que vertí en el malvón
de aquel balcón
que la escondía…
Yo no sé
si fue negro de mis penas
o fue rojo de tus venas
mi sangría…
Por qué llegó y se fue
tras del carmín
y el gris,
fondín lejano
donde lloraba un tano
sus nostalgias de bon vin.
Tinta roja (Rode inkt)
Een stevige stenen muur,
rode inkt in het grijs van vroeger,
je gevoel
van gelukkig steen
in mijn steeg
de hoek ervan besmeurd
met een rode vlek
en de smeris
die in het diepst van de lange nacht
zich voor zijn ronde oppoetste
als een broche…
En die karmozijnrode brievenbus,
en dat kroegje
waar de Italiaan huilde
om zijn verre, blonde liefde
die hij benatte met bon vin.
Waar is mijn buitenwijk?
Wie heeft mijn kindertijd gestolen?
Waar, in welke hoek
zul je, maan van mij, je heldere vreugde
uitgieten zoals je toen deed?
Trottoirs die ik bewandelde,
geboefte dat er niet meer is—
onder jouw satijnen hemel
nachtbraakt een stukje
van mijn hart.
Muur
,
rode inkt in het grijs
van het verleden…
Oprisping
van mijn ongelukkige bloed
dat ik vergoot op de bloemen
van het balkon
dat haar verborg…
Ik weet niet
of mijn bloedende hart
zwart was van mijn verdriet
of rood van jouw aderen…
Waarom kwam zij en verdween weer
langs het karmozijnrood
en het grijs,
verre kroeg
waar een Italiaan zijn heimwee
verdronk met een glas bon vin.
Vertaalkwestie
Dit is geen gemakkelijke tango om te vertalen. De tekst is heel dichterlijk, bestaat uit losse flarden waarvan onduidelijk is hoe die samenhangen. Ik loop vast bij het stuk over de politieman: “Y al botón que en el ancho de la noche puso al filo de la ronda como un broche“. Letterlijk staat er zoiets als: “En voor de politieman/agent die in de wijdte van de nacht het scherp van de ronde duwde als een broche”. Botón (“knoop”) is Lunfardo voor een politieman (vanwege de knopen op het uniform). Die agent liep dus zijn nachtelijke ronde. Filo is het scherp van een mes, poner al filo betekent zoiets als “iets op scherp zetten”. Maar wat doet die broche daar? Het rijmt mooi op noche, dat is zeker, maar wat betekenen deze regels? Wat is het verband met de rest van het eerste couplet? Ik heb er maar een slag naar geslagen…
Bronnen
https://poesiadegotan.com/2009/06/03/tinta-roja-1941/
https://terenceclarke.org/2020/12/17/tinta-roja-depending-on-the-singer-it-can-break-your-heart/
https://lyricstranslate.com/en/tinta-roja-red-dye.html
