Toda mi vida

Toda mi vida

Hoy, después de tanto tiempo
de no verte, de no hablarte,
ya cansado de buscarte
siempre, siempre,
siento que me voy muriendo
por tu olvido, lentamente,
y en el frío de mi frente
tus besos no dejarás.

Sé que mucho me has querido
tanto, tanto como yo—
pero en cambio, yo he sufrido
mucho, mucho más que vos.
No sé porque te perdí,
tampoco sé cuándo fue,
pero a tu lado dejé
toda mi vida,
y hoy que estás lejos de mí
y has conseguido olvidar,
soy un pasaje de tu vida, nada más.

¡Es tan poco lo que falta
para irme con la muerte!
Ya mis ojos no han de verte
nunca, nunca.

Y si un día, por mi culpa,
una lágrima vertiste,
porque tanto me quisiste
sé que me perdonarás.

Toda mi vida  (Heel mijn leven)

Vandaag, na zo’n lange tijd
je niet te zien, niet met je te praten,
zo moe van het zoeken
altijd, altijd naar jou,
voelt het alsof ik langzaam ga sterven
omdat je mij vergeten bent,
op mijn koude voorhoofd
zul je je kussen niet achterlaten.

Ik weet dat je veel van me gehouden hebt,
zoveel, zoveel als ik van jou—
maar desalniettemin, heb ik geleden
zoveel, zoveel meer dan jij.
Ik weet niet waarom ik je verloor,
evenmin wanneer het gebeurde,
maar aan je zijde verloor ik
mijn hele leven,
en nu dat je ver weg bent
en je mij hebt weten te vergeten,
ben ik een passage uit je leven, niets meer.

Er blijft zo weinig over
om mee te nemen naar de dood!
Nu zullen mijn ogen je
nooit, nooit meer zien

En als je op een dag, door mijn schuld,
een traan zou laten,
omdat je zoveel van me hield
weet ik dat je mij zou vergeven.