Tres esquinas

Oud bastion in de buitenwijken waar de knappe meisjes in schorten bloesemen als Blauwe regen.

De titel van de tango Tres esquinas verwijst naar een plek in de buitenwijken (de ‘arrabal’) rond het centrum van Buenos Aires. Letterlijk betekent dit ‘drie hoeken’. Het is de naam waaronder een gebied van de wijk Barracas bekend stond, tevens de naam van een café op de hoek van Montes de Oca en Osvaldo Cruz Avenue, aan de rand van Barracas. De hoek tegenover het café is nog steeds een park, dus onbebouwd, vandaar de drie hoeken. Het lied is een lofzang op de ‘barrio’, op de eigen buurt: de knappe fabrieksmeisjes, de geur van geraniums, de slapende karren van de kooplieden onder een volle maan, ’s avonds naast de voordeur mate drinken in de schaduw van een wijnstruik. Behalve een lofzang op de barrio is het ook een lofzang op de geboorteplek van de tango, want daar komt de tango volgens dit lied vandaan: uit een gewone buurt, een buitenwijk.

Het nummer Tres esquinas, met zijn gedragen recitatief, was één van de eerste grote hits van de twee engelen van de tango, orkestleider Angel D’Agostino en zanger Angel Vargas. De muziek is van Angel D’Agostino en Alfredo Attadía (bandoneonísta in D’Agostino’s orkest), de tekst is van Enrique Cadícamo. Op de hoek van Montes de Oca en Osvaldo Cruz Avenue zag de tekstdichter Cadícamo het Tres esquinas-café, later Cabo Fels genoemd. Het park er tegenover, de niet-bebouwde esquina, wordt nu overbrugd door een drukke snelweg. Cadícamo liep door de Barracas-buurt, zag de meisjes in schorten die van of naar de vele fabrieken in de buurt gingen (o.a. Noel, Pittaluga, Canale, Bagley, Chocolates Águila, Fabril Financiera, Almacenes de Pescado Santa María) en ook de parkeerterreinen waar de karren en paarden stonden die werden gebruikt om koopwaar rond te brengen, de lage huizen met een voortuin, rozenstruiken, geraniums. ’s Avonds dronk men mate bij de ingang van de chorizo-huizen, in de schaduw van wijnstruiken waaruit druiventrossen werden gehaald. Volgens Cadícamo onthult het lied de menselijke en pittoreske karakteristieken die de buurten van het zuiden van Buenos Aires eigen zijn. Cadícamo woonde zelf in Floresta, maar hij kende de drukte en energie van de volksbuurten. Bron: http://tangosalbardo.blogspot.com/2019/04/tres-esquinas.html

Carlos Montero, Tres esquinas, 1990

Tres esquinas

Yo soy del barrio de “Tres Esquinas”,
viejo baluarte del arrabal,
donde florecen como glicinas
las lindas pibas de delantal.
Donde en la noche, tibia y serena,
su antiguo aroma vuelca el malvon
y bajo el cielo de luna llena
duermen las chatas del corralon.

Soy de ese barrio de humilde rango,
yo soy el tango sentimental,
soy de ese barrio que toma mate,
bajo las sombras que da el parral.
En sus ochavas compadree de mozo,
pele la daga por un loco amor,
y vi en los ojos de una maleva
la ardiente ceba de mi pasión.

Nada hay más lindo ni más compadre
Que mi suburbio murmurador,
Con los chimentos de las comadres
Y los piropos del picaflor…
Vieja barriada que fue estandarte
De mis arrojos de juventud,
Yo soy del barrio que vive aparte
En este siglo de Neo-Lux.

Tres equinas  (Drie hoeken)

Ik kom uit de buurt van de “Tres Esquinas,”
oud bastion in de buitenwijken,
waar de knappe meisjes in schorten
bloesemen als Blauwe regen.
In de warme, serene nacht verspreidt de geranium haar ouderwetse geur
en onder de volle maan
slapen de karren van de bouwlieden.

Ik, de sentimentele tango,
kom uit deze bescheiden buurt,
ik kom uit deze buurt waar men onder de schaduw van de wijnranken mate drinkt,
In haar krochten liep ik als jongeman met borst vooruit, om een dwaze liefde trok ik een mes
en de ogen van een eigenzinnig vrouw
wakkerde het vuur van mijn passie aan.

Er is niets mooiers of verheveners
dan mijn murmelende voorstad,
met de roddels van de kameraden
en de vlijerijen van de Don Juan…
Oude achterbuurt die een uithangbord was
van mijn jeugdige overmoed.
Ik kom uit de buurt die afgezonderd doorleeft
in deze Neo-Lux eeuw.

Toelichting
Bij de laatste regel kom ik er niet helemaal uit: Yo soy del barrio que vive aparte en este siglo de Neo-Lux. Letterlijk staat er: “Ik [de tango?] kom uit de buurt die apart leeft in deze eeuw van Neo-Lux”. Apart waarvan? Gaat dit over de buurt [Barracas] die niet meekomt met de welvaart en luxe van 1941? Of mogelijk ook over de originele tango, die niet meekomt met de flitsende tango van de epoca de oro (de gouden jaren van de tango, 1935-1955). Waarschijnlijk beide, maar het blijft toch een beetje gissen. De oplossing wordt aangedragen door de website van Tango Decoder: Neo-Lux was een merk neonverlichting dat werd gebruikt in de chique wijken van de stad; het werd beschouwd als een teken van moderniteit en vooruitgang in tegenstelling tot de gasverlichte lantaarns van de buitenwijken. (Gobello, J. Tangos, letras y letristas 6. Diccionario del lenguaje del tango. Buenos Aires, Plus Ultra, 1996. Aangehaald in Sabugo, Mario, “Las cosas que ahora se ven: Imaginario de los artefactos y la indumentaria en el tango,”Arquitextos, april 2014). Bron: https://thesleepmeister.typepad.com/tango_decoder/2015/04/tres-esquinas-tango-in-its-own-words-tango-translation-dagostino-vargas.html

Bronnen
https://letrasdetango.wordpress.com/2011/06/02/tres-esquinas/
https://es.wikipedia.org/wiki/Tres_esquinas_(tango)
http://tangosalbardo.blogspot.com/2019/04/tres-esquinas.html
http://tangosalbardo.blogspot.com/2015/03/tres-esquinas.html



Nummer 

Eén reactie op Tres esquinas

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *