Ik zei haar nee en zij zei tot ziens.
Tangoliederen zijn melancholisch, droevig. Tango.info vermeldt maar liefst 39 liedjes met ‘tristeza‘ in de titel. In dit geval speelt de triestheid zich in de haven af: ‘Tristeza marina‘ betekent zoiets als ‘haventreurnis‘. Dit lied is het droevige lied van de zeeman die moet kiezen tussen zijn liefje en de zee. De dame in kwestie wordt vlot omschreven: ze heet Margot, draagt een blauwe baret en een ketting met een kruis op haar borst. Het hele drama ontspint zich in twee ultrakorte zinnen: zij vraagt hem te kiezen tussen “zijn zee of mijn liefde”. Hij zegt nee en zij zegt tot ziens. Bam! Daarop wordt hij teruggeworpen op de eenzaamheid van de zee, zijn vrachtschip met kolen.
Tristeza marina
Tú quieres más el mar,
me dijo com dolor
y el cristal de su voz se quebró.
Recuerdo su mirar
con luz de anochecer
y esta frase como una obsesión
Tienes que elegir entre tu mar y mi amor
Yo le dije no
y ella dijo adiós
Su nombre era Margó,
llevaba boina azul
y en su pecho colgada una cruz
Mar…
Mar, hermano mio
Mar…
En tu inmensidad
hundo con mi barco carbonero
mi destino prisionero y mi triste soledad
Mar…
Yo no tengo a nadie
Mar, ya ni tengo amor
Sé que cuando al puerto llegue un dia
esperando no estará Margó.
Mi pena es tempestad
que azota el corazón
con el viento feroz del dolor
jamás la olvidaré
y siempre escucharé
sus palabras como una obsesión.
Tienes que elegir entre el mar y mi amor.
Triste, dije no
y escuché su adiós.
Su nombre era Margó,
llevaba boina azul
y en su pecho colgada una cruz.
Tristeza marina (Havenleed)
Je houdt meer van de zee,
zei ze verdrietig
en haar heldere stem brak.
Ik herinner me haar blik,
die was schemerdonker
en deze obsessieve zin: “Je moet kiezen tussen jouw zee en mijn liefde.”
Ik zei haar nee
en zij zei tot ziens.
Haar naam was Margot,
ze droeg een blauwe baret
en op haar borst droeg ze een kruis.
Zee…
Zee, mijn kameraad
Zee…
Met mijn kolenschip stort ik me
in je onmetelijkheid.
Mijn noodlot, mijn trieste eenzaamheid
Zee…
Ik heb niemand
Zee, ik ken zelfs geen liefde.
Ik weet dat wanneer ik terugkeer in de haven, Margot niet op mij wacht.
Mijn verdriet is een storm
die mijn hart opzweept
met de felle wind van het verdriet.
Ik zal haar nooit vergeten,
haar obsessieve woorden zal ik
altijd blijven horen: “Je moet kiezen tussen de zee en mijn liefde.”
Verdrietig zei ik nee
en beluisterde haar adiós.
Ze heette Margot,
ze droeg een blauwe baret
en op haar borst droeg ze een kruis.
Bronnen
www.planet-tango.com/lyrics/Tristeza_Marina.htm [link is dood]
