In de stilte weerklonk jouw stem, je lieve stem, ver weg en verloren, jouw bevoren, bleke stem.
De tangowals Tu pálida voz is, ook al is het een wals, een lied vol van liefdesverdriet. De tekst gaat over een afscheid dat definitief is. “Jouw bleke stem”, zo luidt de titel. Die bleke stem zei “Tot ziens, tot ziens”. De stem was oorspronkelijk een lieve, maar klinkt bij het afscheid door onderdrukte emotie bleek en ijskoud. De tekstdichter is kapot van verdriet en maakt zich wijs dat de geliefde terugkomt: “Ik hoor je stappen op het pad, ik hoor je stem mijn naam roepen”. Tegelijkertijd weet de dichter ook dat deze gedachten nutteloos zijn, want: “Nooit… nooit zul je terugkeren”.
Tu pálida voz
Te oí decir..adiós, adiós…
Cerré los ojos y oculté el dolor…
Sentí tus pasos cruzando la tarde
y no te alcanzaron mis manos cobardes.
Mi corazón, lloró de amor
y en el silencio resonó tu voz,
tu voz querida, lejana y perdida,
tu voz que era mía… tu pálida voz.
En las noches desoladas, que sacude el viento,
brillan las estrellas frías del remordimiento
y me engaño que habrás de volver otra vez
desterrando el olvido y el tiempo.
Siento que tus pasos
vuelven por la senda amiga.
Oigo que me nombras
llena de mortal fatiga,
para qué si yo sé que es inútil mi afán,
nunca… nunca… vendrás.
Te vi partir, dijiste adiós,
cerre los ojos y oculté el dolor.
Después, pensando que no volverías
traté de alcanzarte y ya no eras mía.
Mi corazón, sangró de amor,
y en el silencio resonó tu voz…
tu voz querida, lejana y perdida,
tu voz aterida, tu pálida voz.
En las noches desoladas, que sacude el viento,
brillan las estrellas frías del remordimiento
y me engaño que habrás de volver otra vez
desterrando el olvido y el tiempo.
Siento que tus pasos
vuelven por la senda amiga.
Oigo que me nombras
llena de mortal fatiga,
para qué si yo sé que es inútil mi afán,
nunca… nunca… vendrás.
Tu pálida voz (Je bleke stem)
Ik hoorde je zeggen: tot ziens, tot ziens…
Ik sloot mijn ogen en verborg de pijn…
Ik hoorde je voetstappen in de middag
en mijn laffe handen konden je niet bereiken.
Mijn hart, het huilde van liefde
en in de stilte weerklonk jouw stem,
jouw lieve stem, ver weg en verloren,
jouw stem die de mijne was… jouw bleke stem.
In de nachten, desolaat met woeste winden,
schijnen de koude sterren van wroeging
en maak mezelf wijs dat je weer terugkomt
om de vergetelheid en de tijd uit te bannen.
Ik hoor je stappen
terugkeren langs het bekende pad.
Ik hoor je mijn naam roepen
vol sterfelijke vermoeidheid,
waaróm als ik weet dat mijn hunkering nutteloos is? Nooit… nooit zul je terugkomen.
Ik zag je vertrekken, je nam afscheid. Ik sloot mijn ogen en verborg de pijn. Daarna, denkend dat je niet meer terug zou komen, probeerde ik je te bereiken en niet langer was je de mijne.
Mijn hart, het bloedde van liefde,
en in de stilte weerklonk jouw stem…
je lieve stem, ver weg en verloren,
jouw bevoren, bleke stem.
In de nachten, desolaat met woeste winden, schijnen de koude sterren van wroeging
en ik maak mezelf wijs dat je weer terugkomt, vergetelheid en tijd uitbannend.
Ik hoor je stappen
terugkeren langs het bekende pad.
Ik hoor je mijn naam roepen
vol sterfelijke vermoeidheid,
waarom als ik weet dat mijn hunkering nutteloos is? Nooit… nooit zul je terugkomen.
Bronnen
https://lyricstranslate.com/es/malena-muyala-tu-p%C3%A1lida-voz-lyrics.html
www.planet-tango.com/lyrics/tupalida.html (dode link)
