In de verschrikkelijke marteling van mijn donkere nachten hoor ik je stem, raak ik je huid aan, jouw zijdezachte huid!
Schrijnend liefdesverdriet, daarover handelt de tango “Tu piel de jazmín”. In de tekst praat de tekstdichter tegen zijn geliefde. Hij vertrok, liet haar alleen achter en nu heeft hij spijt. Hij mist haar vreselijk: haar stem, haar lacht, haar zijdezachte huid. Het spookt in zijn hoofd. Hij heeft alles kapot gemaakt, met name haar dromen en nu kan hij nergens meer aan denken. Dat is zijn lijdensweg, een niet-aflatende boetedoening voor zijn gemaakte fouten.
Dit lied gaat over een bestaande liefdesgeschiedenis, die tussen de tekstschrijver van dit lied, José Maria Contursi en Susan Gricel Viganó, kortweg Gricel. Dit paar ontmoette elkaar in 1935. Hun liefde ontvlamde in 1938, maar Contursi koos niet veel later toch voor zijn huwelijk. Daarna schreef hij de ene na de andere tango over “zijn” Gricel, vooral in de periode 1941-1945. In 1949 trouwde Gricel met ene Jorge Camba, van wie zij een dochtertje kreeg, Susana Jorgelina. Bovenstaande tango, “Tu piel de jazmín”, is uit 1950, een jaar dus waarin de geliefden verder dan ooit van elkaar gescheiden waren. Desalniettemin toont Conturi zich in deze tekst onvermoeid een hartstochtelijk gekweld minnaar te zijn. Pas in 1962 vonden de geliefden elkaar. Bron: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/113/Gricel/
Tu piel de jazmín
Estoy pagando mi culpa,
borracho, sin razón, perdido…
Ya no tendré lo que he tenido…
Ya nunca… Yo sé que nunca…
Y en el silencio se quedó
la queja amarga de tu adiós como un castigo…
Estoy pagando mi culpa
y sigo sin poder olvidar…
Me faltas tú
con tu piel de jazmín…
Me faltas tú
con tu voz, tu reír…
Y en la terrible tortura
de mis noches tan dramáticas y oscuras
escucho siempre tu voz,
toco tu piel,
¡tu piel de raso y de jazmín!
Me fúi matando tus sueños
y todo se quedó vacío…
Abandoné lo que era mío…
¿Te acuerdas?… Tan solo mío…
Y hoy que no puedo regresar
tu llanto sigue junto a mí como un castigo…
Me fui matando tus sueños
y sigo sin poder olvidar.
Tu piel de jazmín (Je zijdezachte huid)
Ik boet nu voor mijn fouten,
dronken, redeloos, reddeloos…
Ik zal niet meer hebben wat ik eens had…
Nooit meer… Nooit, dat weet ik…
En in de stilte hing als straf
de bittere klacht van je afscheid…
Ik boet voor mijn fouten
en ga door zonder te kunnen vergeten…
Ik mis jou
met je zijdezachte huid…
Ik mis je zo,
je stem, je lach…
En in de verschrikkelijke marteling
van mijn zo dramatische, donkere nachten
hoor ik altijd je stem,
raak ik je huid aan,
je huid van satijn en jasmijn!
Ik vertrok, je dromen dodend
en alles bleef leeg achter…
Ik verliet diegene die van mij was…
Weet je nog? … Zo helemaal de mijne…
En nu dat ik niet meer terug kan
achtervolgt je huilen mij als straf…
Ik doodde je dromen
en ga door zonder te kunnen vergeten.
Bronnen
www.tango-rosetta.com/canciones/tu_piel_de_jasmin_fs.htm (dode link)
