Ik wil niet hetzelfde verhaal als altijd: het ene moment leven en vervolgens weer doodgaan.
Een treurig, pessimistisch liefdesverdriet spreekt uit deze tangowals Un momento. Dat ene moment uit de titel slaat in de tekst op het heen-en weergeslingerd worden in liefde. De hoofdpersoon is verliefd, maar de geliefde toont zich grillig: het ene moment is er sprake van liefde, het volgende moment is de geliefde ongenaakbaar en niet beschikbaar. De tekstdichter is er klaar mee en neemt afscheid. In het laatste couplet uit de dichter de hoop dat de geliefde ooit eens terugkomt om om liefde te smeken en dan te ervaren hoe het is om afgewezen te worden.
De tekst van dit lied werd in 1951 geschreven door een van de twee Expósito-broeders: Homero Expósito. De tekst gaat over een veelvoorkomend thema in zijn werk: te worden afgewezen in de liefde. Volgens zijn zes jaar jongere broer Virgilio was dit onderwerp gebaseerd op een jeugdervaring van de zeer gevoelige Homero: een afwijzing die zijn hele verdere leven op hem drukte: “Toen hij heel jong was, was er een vriendin die hem niet wilde. Hij was toen heel erg verliefd en het is mogelijk dat zijn werk, gedurende zoveel jaren, over dat probleem ging”. Bron: http://tangosalbardo.blogspot.com/2018/04/flor-de-lino.html
Un momento
Adiós, qué raro fue tu adiós
De espina y de jazmín
Como una cruz y una caricia.
Tal vez, no presentí ni comprendí
Que las estrellas tienen que morir
Con los rayos del sol.
Yo fui un pájaro cantor
Y tú la mariposa
Que buscó quemar sus alas…
Después, la soledad, la realidad,
La noche cruel
Que pronto me envolvió…
Fatal…
Y otra vez junto al río, muy juntos
Tu boca, mi boca, tu pelo y mi pelo,
Y la luna, tu luna, mi luna
Que ayer nos vestía, hoy tiende su velo.
Yo no quiero el engaño de un día
Tus manos no tiemblan
No sabes reír.
Yo no quiero la historia de siempre
Vivir un momento y luego morir.
Yo sé… que un día encontraré
En la aventura eterna
De mis pasos por la vida.
Tu voz que llamará y que gritará,
Que pedirá por mi regreso en vano
Y tal vez llorarás…
Verás… qué triste es el papel
De mendigar amor
Donde no queda nada, nada…
Después… la soledad, la realidad,
La noche cruel
Que ya te envolverá…
Fatal…
Un momento (Eén moment)
Vaarwel, hoe vreemd was jouw afscheid,
als een beproeving en een streling,
doornig en welriekend.
Misschien voelde of begreep ik niet
dat de sterren moeten sterven
met het rijzen van de zon.
Ik was een zangvogel
en jij de vlinder
die haar vleugels probeerde te verbranden…
Daarna, de eenzaamheid, de realiteit,
de wrede nacht
die me alras omhulde…
noodlottig en funest…
En opnieuw bij de rivier, dicht bij elkaar,
jouw mond, mijn mond, jouw haar en mijn haar,
en de maan, jouw maan, mijn maan
die ons gisteren omspreidde, die spreidt vandaag haar sluier. Ik wil niet een eendaags bedrog. Je handen trillen niet,
je weet niet hoe je moet lachen.
Ik wil niet hetzelfde verhaal als altijd, het ene moment leven en vervolgens weer sterven.
Ik weet… dat ik op een dag je tegen zal komen
in het eeuwige avontuur
van mijn schreden op het levenspad.
Jouw stem zal roepen en schreeuwen,
zal tevergeefs om mijn terugkeer vragen
en misschien zul je huilen…
Je zult zien… hoe triest de rol is
van te moeten smeken om liefde
wanneer er niets, niets overblijft…
Daarna… de eenzaamheid, de werkelijkheid,
de wrede nacht
die je zal omhullen…
noodlottig en funest…
Bronnen
http://www.tangobythesea.com/2014/08/un-momento-moment.html
