Ik zegen je ondanks het kwaad dat je me hebt aangedaan, zelfs als andere armen je strelen en omhelzen, in mijn hart is geen plaats voor wrok.
De tango Yo te bendigo is een lied van vergiffenis, van vergeving. De tekst speelt in een non-descripte arrabal, een buitenwijk in Buenos Aires. Het wordt licht, een haan kraait, in de verte blaft een hond, een flikkerende lantaarn dooft zijn licht. Dan klinkt een gitaar. De snaren vertolken hartgrondig liefdesverdriet. De ochtendstond is echter geen moment voor wrokkige gevoelens. De gezongen tekst spreekt van vergeving: “Ik zegen je ondanks het kwaad dat je me hebt aangedaan, zelfs als andere armen je strelen en omhelzen”. Aan het eind van de tekst vlieden deze vergevingsgezinde woorden naar de hemel omhoog en verbergen zich in een ster. Hoe poëtisch!
Deze tango stamt uit 1925. Uit diezelfde tijd is een uitvoering van Carlos Gardel, maar pas in 1947 werd dit lied opnieuw populair in de uitvoeringen van het orkest van Anibal Troilo (met Edmundo Rivero) en van het orkest van Osvaldo Pugliese (met Roberto Chanel). In 1951 nam Edmundo Rivero het nogmaals op met het orkest van Horacio Salgan (lees de pdf-aantekeningen van Gerard van Duinen bij dit nummer).
Yo te bendigo
Daba la diana el gallo,
ladrando un perro desde lejos contesto
y el arrabal al despertar
al nuevo día saludo…
Lejos pasaba un coche…
Cual centinela que la guardia termino,
la luz temblona de un farol
como un lamento se apago.
Rompio el silencio el bordonear de la guitarra
y por sus cuerdas el dolor paso llorando
mientras una voz, que la pena desgarra,
canto de este modo su cruel dolor:
“Yo te bendigo pese al daño que me has hecho
aunque otros brazos te acaricien y te abracen,
pues el rencor no ha cabido en el pecho
que un día llenaste de luz y de amor!…
Mas si con dolor
llegas a llorar
al recuerdo del amor
que te supe dar,
piensa que te perdono
mi corazón
y el alma que por ti sufrio
te da su bendición.”
Daba la diana el gallo.
Como un reproche a la amorosa bendición
ladraba el perro y de un farol
murio la luz con la canción…
Pero el “yo te bendigo”
que desde el fondo de su pecho el arranco
de la guitarra al cielo fue
y en una estrella se escondio…
Yo te bendigo (Ik zegen je)
De haan kraaide het startschot,
blaffend antwoordde een hond van ver
en bij het ontwaken groette de buurt
de nieuwe dag…
In de verte reed een auto voorbij…
Het flikkerende licht van een straatlantaarn
doofde als een jammerklacht, als een schildwacht aan het eind van zijn dienst.
Gitaargetokkel verbrak de stilte
en de snaren vertolkten huilend hun verdriet
terwijl een door pijn verscheurde stem
op deze manier zijn wrede verdriet bezong:
“Ik zegen je ondanks het kwaad dat je me hebt aangedaan, zelfs als andere armen je strelen en omhelzen, in mijn hart is geen plaats voor wrok, dat je eens gevuld moge zijn met licht en liefde!
Maar als je verdriet hebt
en komt om te wenen
bij de herinnering aan de liefde
die ik je wist te geven,
bedenk dan dat mijn hart je vergaf
en de ziel
die voor jou heeft geleden
geeft je zijn zegen.”
De haan kraaide het startschot.
Als een verwijt aan de liefdevolle zegen
blafte de hond en met het lied
doofde het licht van een lantaarn…
Het “ik zegen je”
putte hij uit het diepst van zijn hart
en steeg vanuit de gitaar op naar de hemel en verstopte zich in een ster…
Toelichting
De tekst opent met de regel Daba la diana el gallo. Letterlijk staat hier: “De haan raakte de roos” oftewel “De haan schoot in de roos”. Daarmee opent de haan als het ware de dag.
Bronnen
https://www.letras.com/carlos-gardel/686246/
https://poesiadegotan.com/2016/02/18/yo-te-bendigo-1925/
