Jouw zang heeft de kilte van de laatste ontmoeting, jouw zang is bitter van het zilt van de herinnering.
De Malena in dit nummer is legendarisch. Tekstschrijver Homero Manzi schijnt in São Paulo, Brazilië een bijzondere zangeres te hebben zien optreden en was zwaar onder de indruk van haar doorleefde stem. Naar aanleiding daarvan schreef hij dit nummer. Wie de zangeres in kwestie is, is nooit duidelijk geworden. Meer dan één Argentijnse zangeres heeft geclaimd dat de tekst over háár ging, waaronder Nelly Omar, die een romantische affaire had met Homero Manzi. Zie ook deze link. In de tekst is Malena een zangeres die in elke regel haar hart uitstort (y en cada verso pone su corazon). Via haar stem lijken we iets van haar te weten te komen. De tekst is diep-melancholisch: een laatste ontmoeting, een zilte herinnering, een trieste stem tegen een achtergrond van achterbuurten en alcohol. Laatste regel: Malena tiene pena de bandoneon (Malena’s stem heeft het verdriet van de bandoneon).
Volledige vertaling