Het tangolied in muziek, tekst en dans
Dit nummer wordt hieronder vertoond in achtereenvolgens muziek, tekst en dans.
| Muziek | Juan Carlos Cobián |
| Tekst | Enrigue Cadícamo |
| Jaar | 1919 |
| Tango.info | https://tango.info/T0370111753 |
| El Recodo | https://www.el-recodo.com/music?S=a+pan+y+agua |
| Todotango | https://www.todotango.com/musica/tema/324/A-pan-y-agua/ |
In deze video schittert het Orquesta Típica van Angel D’Agostino: vijf bandoneons, vier violen, een contrabas en een piano. Angelito Vargas zingt, de dansparen genieten, dansend en luisterend. Gespeeld wordt de tango: A pan y agua (“Op water en brood”). Wat een feest om te zien. En mooi hoe bescheiden Vargas naar achteren terugstapt als hij is uitgezongen (iets waar hij om bekend stond), alsof hij gewoon één van de instrumenten van het orkest is en niet de sterzanger.
Ergens in de commentaren op Youtube meen ik te hebben gelezen dat het orkest wat we zien mogelijk niet dat van Angel D’Agostino is, maar dat van Eduardo Del Piano (Del Piano was voordat hij voor zichzelf begon bandeonista in het orkest van D’Agostino). Dat zou kunnen: de pianist lijkt niet echt op D’Agostino en de synchronisatie van het geluid strookt niet met de mondbewegingen van Vargas. Wel is de muziek die we horen onmiskenbaar die van het orkest van Angel D’Agostino en de zang die van Angel Vargas.
Tango, een dierbare herinnering die van ver komt, om met melancholische klank mijn oren te strelen.
De tekst van de tango A pan y agua is impressionisch van aard. De tekst is vooral nostalgisch met een diepe hang naar het verleden: de oude volksbuurt Palermo (een van de barrio’s van Buenos Aires), de woeste dansavonden van weleer, de vrienden, de glazen champagne die klonken. Het zijn herinneringen aan lang vervlogen tijden, in het bijzonder aan één geliefde: zij die tegelijk met de tango verdween. Dus tóch weer liefdesverdriet!
De tekst en de muziek van deze tango zijn niet in dezelfde tijd ontstaan. Juan Carlos Cobián schreef de muziek in 1919 met in gedachten zijn militaire diensttijd, in het bijzonder zijn dagen van straf en opsluiting in de kazerne, vandaar “Op water en brood”. Pas zo’n vijfentwintig jaar later schreef tekstdichter Enrique Cadícamo er een tekst bij. Hij gaf het nummer een poëtische draai en herinnerde zich vooral de vrolijke, feestelijke avonden uit de jaren twintig. Met water en brood heeft de tekst dus weinig meer te maken. Wél hangt er ergens in Buenos Aires in de gevangenis van een kazerne een plaquette dat daar ter plekke de tango “A pan y agua” geschreven is.
Volledige vertalingMooi gedanst, deze uitvoering van “A pan y agua” door Soledad Chaves en Martin Cayesse, augustus 2018 in La Milonga de Oliverio, Buenos Aires. De sfeer van dit filmpje past erg goed bij de strekking van dit nummer. De vlammende rode jurk van Soledad Chaves, het matrozenpak van Martin Cayesse met de net iets te korte broekpijpen, de witte manchetten en de open witte overhemdboord, de krakkemikkige muziek, dat alles geeft de indruk dat we hier een eeuw terug in de tijd zijn gestapt: het Buenos Aires van de twintiger jaren. Ook leuk: het snelle stukje muziek op viervijfde van het nummer (na het recitatief): daarin bezingzegt Angelito Vargas de tango’s uit de jaren twintig en dat snelle stukje wordt door Soledad en Martin ook zo gedanst. De muziek die klinkt is van het orkest van Angel D’Agostino, de stem van Angel Vargas.