Tangonummer: Acquaforte

Het is middernacht, de nachtclub ontwaakt, veel vrouwen, bloemen en champagne, het eeuwige en trieste feest gaat beginnen van hen die leven op het ritme van een “gotán”.

Acquaforte is een maatschappijkritische tango, het lied heeft nota bene kritiek op de tangowereld zelf. De tekst beschrijft het ijdele leven van de tangodanser vanuit het gezichtspunt van een oudere toeschouwer. Hij, de tekstdichter heeft al grijze haren en voelt zich oud en afgedankt, maar hij herinnert zich de wereldlijke illusies die hij als jongeman koesterde. In plaats van de glam en glitter denkt hij nu aan de mensen die niet aan deze luxe kunnen deelnemen: de arme arbeider die geen geld genoeg heeft voor brood, de arme vrouwen en kinderen die moeten leven zonder een dak boven hun hoofd, die op straat voor twee dollar per dag kranten verkopen.

Waarom deze tango nu Acquaforte heet, is onduidelijk. Acquaforte betekent in het Italiaanse “ets”. In het Spaans is dat aguafuerte. Het “sterke water” in deze naamgeving is het zwavelzuur dat bij het etsen gebruikt wordt om lijnen in een koperplaat te etsen. Misschien vormde een ets de inspiratie voor deze tango, een ets van een chique, kunstverlichte nachtclub met arme mensen ervoor? Of slaat het zwavelzuur op de bijtende toon van de tekst? De Italiaanse titel wordt gedeeltelijk verklaard uit het feit dat deze tango in Italië geschreven werd, toen de auteurs daar op tournee waren. Het cabaret uit de tekst is de nachtclub Excelcior in Milaan. Om de censuur in Italië te ontwijken (Mussolini was aan de macht), werd het lied eerst in Argentinië gepubliceerd, nota bene als een “Tango Argentino”. Daarna werd de tango ook vertaald en uitgevoerd in het Italiaans. Spaanstalige uitvoeringen zijn er van Agustin Magaldi (1932) en Carlos Gardel (1933), Miguel Montero met het orkest van Osvaldo Pugliese (1958) en van Edmundo Rivero met het orkest van Salgán (1961). Bron: https://www.todotango.com/english/history/chronicle/534/Acquaforte-History-of-its-creation/

Volledige vertaling