Het tangolied in muziek, tekst en dans
Dit nummer wordt hieronder vertoond in achtereenvolgens muziek, tekst en dans.
| Muziek | Sebastián Piana |
| Tekst | Cátulo Castillo |
| Jaar | 1942 |
| Tango.info | https://tango.info/T0370180076 |
| El Recodo | https://www.el-recodo.com/music?lang=nl&S=Pedacito+de+cielo |
| Todotango | https://www.todotango.com/musica/tema/142/Pedacito-de-cielo/ |
Het is 30 april 2020. Bijna overal in de wereld heerst het coronavirus, ook in Buenos Aires. Van de nood een deugd makend, treden hier Inés Cuello en Pablo Estigarribia gezamenlijk/gescheiden op met een mooie uitvoering van Caserón de tejas. Hoe ze dat doen weet ik niet, maar ik heb al meer van zulke filmpjes voorbij zien komen, van muzikanten die ruimtelijk van elkaar gescheiden toch samen muziek maken. Inés Cuello is een Argentijns tango- en folklorezangeres met een indrukwekkend cv op Todotango.com, Pablo Estigarribia is pianovirtuoos met een eigen website en meer dan acht platen. Voor zover ik kan zien, hebben ze niet eerder samengewerkt, althans niet op Youtube.
Alles was zo simpel: als een heldere hemel. Alles was goed, als in het verhaal dat grootvader ons tijdens de heerlijke siëstas vertelde.
Een verhaal van onschuld en verlangen, dat is dit lied. Het onderwerp is een huis in Belgrano, een van de oudste en sjiekste wijken van Buenos Aires. Het huis heeft een pannendak, een binnenplaats en een hek. In de tekst wordt teruggegaan naar de kindertijd: buiten spelen op een warm troittoir, opa die verhalen vertelt en op de piano een wals speelt. Door deze wals nogmaals te spelen komt alles terug: het huis, opa in zijn pak, de moeder die de kinderen roept…
Volledige vertalingMaja Petrovic en Marko Miljevic dansen het nostalgische Caserón de tejas. Hoe nostagisch ook, de muziek van het orkest van Pedro Láurenz is opzwepend en zo dansen Maja en Marko ook: met veel energie en dynamiek. Vooral de volle overgave van Maja is mooi om te zien. Het filmpje is uit juni 2018, opgenomen tijdens de Tango Tage Halle 2015 in Duitsland. De zang is trouwens van Alberto del Campo.