Tangonummer: Como dos extraños

Het zonlicht verbleekte toen ik luisterde naar je koele praat.

Als twee vreemden, zo luidt de titel van dit lied. Zo’n titel belooft natuurlijk niet veel goeds. De tekstzanger keert terug naar de voormalige geliefde, uit eenzaamheid en in de hoop dat het nog goed komt. De ontmoeting is geen succes: “Het zonlicht verbleekte toen ik luisterde naar je koele conversatie.” Daarop breekt het hart van de tekstzanger in duizend stukken, hij beseft de vergissing die hij begaan heeft.

Aan de bron van deze tango schijnt een waargebeurd verhaal ten grondslag te liggen. Bij het Marabú-caberet (waar Fiorentino in 1937 debuteerde bij het orkest van Anibal Troilo en waar veel andere grote orkesten gespeeld hebben), bij dit cabaret dus werkten twee knappe jongelui, een serveerster en een ober. Ze worden verliefd en gaan samenwonen. Op een dag komt een man de club binnen en begint de serveerster uit te schelden en te slaan. Uit de huwelijkspapieren die hij toont blijkt dat ze zijn vrouw is en ze moet met hem mee. Twee jaar later, de ober is nog steeds doodongelukkig van verdriet en wordt door zijn vrienden aangespoord zijn lief op te zoeken. Als hij haar in de Argentijnse provincie Córdoba ergens achter een toonbank vindt, is hij ontsteld. Ze oogt verfomfaaid en vermoeid. Ze is dik, tandeloos en haar mooie haren is ze kwijt. De ober reist terug naar de Marabú en voelt zich nog beroerder dan daarvoor. Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Marab%C3%BA_(cabar%C3%A9).

Volledige vertaling