Tangonummer: Corrientes y Esmeralda

Wanneer het leven me toestaat, beloof ik je de meest schaamteloze en misdadige tangotekst te componeren die je onsterfelijk zal maken.

Corrientes y Esmeralda zijn twee grote avenidas in Buenos Aires die elkaar kruisen. Over de kruising gaat dit lied. Corrientes is verreweg de grootste en bekendste avenida van deze hoofdstad. Het gezegde gaat dat die straat nooit slaapt: dag en nacht is er leven. Dat was al zo in 1902, het jaar waarover deze tango spreekt. Toen waren Corrientes en Esmeralda nog straten en geen avenidas, maar op het bewuste kruispunt was het al wel een drukte van belang: klaplopers, leeglopers, bendes opgewonden jongemannen, hoeren, dandy’s, coke-snuivers, alles liep er rond. Vlakbij was het Odeon, een theater met hoogstaande culturele pretenties, maar ook het Royal Pigall, een cabaret met een minder goede naam, waar, heel verderfelijk, tángo-orkesten speelden. Deze tango is een nietsverhullende ode aan deze levendige straathoek. Zie ook het filmpje van DJ El Fresco/Tango Music Tutorials.

Over avenida Corrientes schrijft de Argentijnse auteur Roberto Arlt: “Corrientes, ’s nachts! Terwij andere eerlijke straten slapen en ’s ochtends om zes uur weer wakker worden, ontsteekt Corrientes, de zwerverstraat, om zeven uur’ s avonds al zijn verlichte borden, omkranst met groene, rode en blauwe rechthoeken, en werpt zijn methyleenblauwe en picrinezuurgele reflecties op witte muren, als de glorieuze uitdaging van een pyrotechnicus. Een straat die geliefd is, die echt geliefd is. Een straat die prachtig is om van begin tot eind te lopen omdat het de straat is van landloperij, waanvoorstellingen, vergetelheid, vreugde, plezier.” Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Avenida_Corrientes

Celedonio “El Negro” Flores (1896-1947) was een Argentijns dichter die vele bekende tangoteksten schreef. Over het kruispunt van Corrientes en Esmeralda schreef hij in 1931 een gedicht, dat een jaar later verscheen in een bundel van zijn hand. Daarna bewerkte hij dit gedicht tot een tangotekst. Francisco Pracánico zette het op muziek. De teksten van El Negro Flores vallen op door het gebruik van Lunfardo, het slang van Buenos Aires. Maar deze tekst slaat alles, die staat werkelijk barstensvol straattaal. Vanaf 1943 werd het Lunfardo in de ban gedaan door de censuur van de militaire dictatuur, en werden de tango’s van El Negro Flores tot zijn groete verdriet niet meer gespeeld. Zie ook: https://www.todotango.com/english/artists/biography/65/Celedonio-Flores/

Volledige vertaling