Mercedes Sosa – Dejame Que Me Vaya

Mercedes Sosa, de grande dame van de Latijns-Amerikaanse volksmuziek zingt Déjame que me vaya. Mercedes “la Negra” Sosa werd in 1935 geboren in San Miguel de Tucumán, een grote stad in het noordwesten van Argentinië, en was samen met haar man Manuel Oscar Matus een van de sleutelfiguren van de Nueva Canción-beweging. Sosa moest in de jaren tachtig vluchten uit Argentinië, omdat de militaire dictatuur haar als bedreigend beschouwde. Ze werd meermalen met de dood bedreigd. In 1982 kon ze terugkeren naar Argentinië. In 2009 overleed Mercedes Sosa op 74-jarige leeftijd als gevolg van de nierproblemen waar ze al langer aan leed. De Argentijnse president Fernández de Kirchner kondigde drie dagen nationale rouw af [bron: Wikipedia].

Dejame que me vaya

Hoewel mijn ziel pijn doet en mijn borst breekt, laat me gaan om je kussen te kunnen vergeten.

Een vrolijke volksdans, dat is de chacarera. De muziek van deze chacarera klinkt ook vrolijk, blij. Desalniettemin handelt de tekst – en dat had ik bij zo’n vrolijke chacarera niet gedacht – over liefdesverdriet. “Laat me gaan” betekent de titel. Deze chacarera bezweert een mislukte liefde, en in de vele herhalingen van dit lied hoor je die bezweringen terug. De tekst verhaalt van de liefdeshoning die alleen maar bitterheid gaf. In het hart van de tekstzanger blijft de herinnering aan een chacarera, déze chacarera. De laatste regel luidt: “Laat me gaan en met haar sterven”. Zo eindigt ook iedere chacarera, een beetje stervend, in een omhelzing waarin de dame haar gezicht afwendt.

Volledige vertaling

Dejame que me vaya – Chacarera Argentina

Tijd voor wat anders. Nu eens geen tango, tangowals of milonga, maar een chacarera, een Argentijnse volksdans. En wat voor één: prachtig uitgevoerd, zó sierlijk, zó elegant, van een bijna buitenaardse schoonheid. De dansers zijn Pablo Alonso en Diana Gutierrez uit Argentinië. Het filmpje is uit 2007 en gemaakt in Londen, alwaar Pablo en Diana lesgeven. In Argentinië wordt de tango soms even onderbroken voor wat luchtigers, bijvoorbeeld een chacarera. Even de handjes in de lucht. In Nederland gebeurt dat niet zo veel: eigenlijk alleen in de zomer, bij de Waterlelie-salon in Leiden. En soms ook in Alkmaar, maar niet in Corona-tijd.